مقدمه: استرس شغلی یکی از چالشهای اساسی در حرفه پرستاری است و پرستاران به دلیل حرفه خود با سطوح بالایی از استرس مواجه هستند. استرس شغلی میتواند تأثیرات منفی برکیفیت زندگی و ارائه خدمات به بیماران داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط استرس شغلی باکیفیت زندگی پرستاران انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی بر روی 274 پرستار شاغل در مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1400 انجام شد. انتخاب نمونه بهصورت تصادفی طبقهای صورت گرفت. دادهها با استفاده از پرسشنامههای جمعیتشناختی، استرس شغلی مؤسسه سلامت و ایمنی انگلستان، و کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت جمعآوری شدند. تحلیل دادهها با نرمافزار SPSS version 16 انجام شد و شامل شاخصهای توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار بود. برای بررسی روابط بین متغیرها از آزمونهای تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه، کروسکال- والیس، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی استفاده گردید.
نتایج: نمره کلی استرس شغلی و کیفیت زندگی به ترتیب برابر با 0/23±2/97 و 0/48±3/48 بود. یافتهها نشان دادند که ارتباط معکوس معنادار بین استرس شغلی و کیفیت زندگی وجود دارد (0/001>p ؛ 0/88-=r). نتایج آزمون رگرسیون نشان داد که استرس شغلی به تنهایی قادر است 78/6 درصد از تغییرات کیفیت زندگی را پیشبینی کند (0/001>p؛ 0/787=R2adj؛ 0/59=SE؛ 1/862-=B).
نتیجهگیری: استرس شغلی بهطور معناداری بر کیفیت زندگی پرستاران تأثیر میگذارد و میتواند پیامدهای منفی بر سلامت عمومی و عملکرد حرفهای آنها داشته باشد. برای کاهش استرس، بهبود شرایط کاری، اجرای برنامههای حمایتی و آموزشی، و ارائه مشاوره ضروری است. همچنین، افزایش آگاهی درباره مدیریت استرس و مهارتهای مقابلهای به حفظ سلامت روان و بهبود عملکرد حرفهای آنها کمک میکند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پرستاری دریافت: 1404/6/4 | پذیرش: 1404/6/25 | انتشار: 1404/7/15