دوره 33، شماره 9 - ( آذر 1404 )
جلد 33 شماره 9 صفحات 9418-9409 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Naderi A, Saremi A, Afarinesh Khaki M R. 12 Weeks of Endurance and Resistance Exercise on Acetylcholine Levels and Pain Threshold of Male Alzheimer Rat. JSSU 2025; 33 (9) :9409-9418
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6488-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6488-fa.html
نادری آزاده، صارمی عباس، آفرینش خاکی محمدرضا. اثربخشی ۱۲ هفته ورزش استقامتی و مقاومتی بر سطح استیلکولین و آستانه درد موشهای نر آلزایمری. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1404; 33 (9) :9409-9418
چکیده: (26 مشاهده)
مقدمه: آلزایمر یکی از شایعترین بیماریهای نورودژنراتیو است که با اختلالات شناختی، تغییرات رفتاری همراه است. انجام ورزش میتواند بهعنوان راهکاری مهم در بهبود عوارض آلزایمر باشد، هر چند سازوکارهای فیزیولوژیک آن بهخوبی روشن نیست؛ لذا هدف از این مطالعه مقایسه دوازده هفته ورزش استقامتی و مقاومتی بر سطح استیلکولین و آستانه درد موشهای نر آلزایمری است.
روش بررسی: در این تحفیق تجربی 40 سر موش نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 4 گروه (کنترل آلزایمری، سالم، مقاومتی، استقامتی) تقسیم شدند. جهت القای آلزایمر، ۸ میلیگرم، تری متیل تین کلراید به ازای هر کیلوگرم وزن موشها بهصورت درون صفاقی تزریق شد. تمرینات استقامتی بهصورت شنا در آب بود. تمرین مقاومتی به صورت بالا رفتن همراه با وزنههای متصل به دم موشها از نردبان انجام گرفت. بعد از 12 هفته تمرین، سطح استیل کولین با روش الایزا و آستانه درد با روش تیل فیلیک و هات پلیت ارزیابی شد. دادهها توسط آزمون آنوای یکسویه و تست تعقیبی توکی در سطح معنیداری 0/05>P با استفاده از نرمافزارversion 16 SPSS تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد پس از دوره مداخله سطح استیلکولین در گروه تمرین استقامتی بهطور معنیداری بیشتر از گروه تمرین مقاومتی (0/02=P)، گروه کنترل آلزایمری (0/002=P) و گروه کنترل سالم (0/05=P) است. همچنین افزایش آستانه درد در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل آلزایمری (0/06=P) و گروه کنترل سالم (0/05=P)، گروه تمرین مقاومتی (0/06=P)، معنادار بود.
نتیجهگیری: ما دریافتیم در هر دو نوع تمرین استقامتی و مقاومتی سطح استیلکولین و آستانه درد در موشهای نر آلزایمری افزایش مییابد، هر چند افزایش آستانه درد و سطح استیلکولین در برنامه تمرین استقامتی مشهودتر است.
روش بررسی: در این تحفیق تجربی 40 سر موش نر نژاد ویستار بهصورت تصادفی به 4 گروه (کنترل آلزایمری، سالم، مقاومتی، استقامتی) تقسیم شدند. جهت القای آلزایمر، ۸ میلیگرم، تری متیل تین کلراید به ازای هر کیلوگرم وزن موشها بهصورت درون صفاقی تزریق شد. تمرینات استقامتی بهصورت شنا در آب بود. تمرین مقاومتی به صورت بالا رفتن همراه با وزنههای متصل به دم موشها از نردبان انجام گرفت. بعد از 12 هفته تمرین، سطح استیل کولین با روش الایزا و آستانه درد با روش تیل فیلیک و هات پلیت ارزیابی شد. دادهها توسط آزمون آنوای یکسویه و تست تعقیبی توکی در سطح معنیداری 0/05>P با استفاده از نرمافزارversion 16 SPSS تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد پس از دوره مداخله سطح استیلکولین در گروه تمرین استقامتی بهطور معنیداری بیشتر از گروه تمرین مقاومتی (0/02=P)، گروه کنترل آلزایمری (0/002=P) و گروه کنترل سالم (0/05=P) است. همچنین افزایش آستانه درد در گروه تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل آلزایمری (0/06=P) و گروه کنترل سالم (0/05=P)، گروه تمرین مقاومتی (0/06=P)، معنادار بود.
نتیجهگیری: ما دریافتیم در هر دو نوع تمرین استقامتی و مقاومتی سطح استیلکولین و آستانه درد در موشهای نر آلزایمری افزایش مییابد، هر چند افزایش آستانه درد و سطح استیلکولین در برنامه تمرین استقامتی مشهودتر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1404/5/12 | پذیرش: 1404/6/24 | انتشار: 1404/9/15
دریافت: 1404/5/12 | پذیرش: 1404/6/24 | انتشار: 1404/9/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
