مقدمه: محیط دانشکده و فرآیند تحصیل در رشته دندانپزشکی، بهطور بالقوه محیطی پراسترس است. لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل استرسزای محیط آموزشی دندانپزشکی از دیدگاه دانشجویان دانشکده دندانپزشکی یزد انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی بهصورت مقطعی در سال 1400 بر روی دانشجویان بالینی دکتری عمومی دندانپزشکی یزد انجام پذیرفت. مشخصات دموگرافیک و میزان استرس دانشجویان در حیطههای مختلف، با استفاده از پرسشنامه استرس محیط آموزشی دندانپزشکی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرمافزارversion 16 SPSS و آزمون های آماری تی، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری 0/05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: از 240 دانشجوی شرکتکننده، 62/9 درصد مؤنث بودند. میانگین نمره استرس کل دانشجویان 13/7±80/17 از 132 بود. 40 درصد دانشجویان سطح استرس بالا، 59/2 درصد متوسط و تنها 0/8 درصد سطح استرس پایینی نشان دادند. میانگین نمره کل استرس دانشجویان و به تفکیک حیطهها، براساس جنسیت، تحصیلات والدین و سال ورودی دانشجویان اختلاف آماری معنیداری نشان نداد (0/05<P). نمره کل استرس و حیطه کارآیی دانشگاهی در دانشجویان بومی (ساکن یزد) بهطور معنیداری از لحاظ آماری کمتر از دانشجویان غیربومی بود (به ترتیب 0/048=P و 0/016=P)، ولی در سایر حیطهها اختلاف معنیداری دیده نشد (0/05<P).
نتیجهگیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استرس محیط دندانپزشکی در اغلب دانشجویان در سطح متوسط و بالا بود. حیطه آموزش کلینیکی بیشترین عامل استرسزا برای دانشجویان بود. محل سکونت و بومی بودن تنها عامل دموگرافیک مؤثر در کاهش سطح استرس دانشجویان تلقی شد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی دریافت: 1403/9/14 | پذیرش: 1403/10/30 | انتشار: 1404/4/15