دوره 32، شماره 11 - ( بهمن 1403 )
جلد 32 شماره 11 صفحات 8424-8414 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shamsi Z, Taheri Kalani A, Nikseresht M, Bakhtiari Dehbalaei1 S, Shamsi L. Comparison the Effect of Continuous and Interval Aerobic Training on IL-1 and TNF-α Expression in Cerebellum of Parkinson's Model Rats. JSSU 2025; 32 (11) :8414-8424
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6282-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6282-fa.html
شمسی زهرا، طاهری کلانی عبدالحسین، نیک سرشت محمود، بختیاری ده بالائی سمیه، شمسی لیلا. مقایسه اثر تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر بیان IL-1 و TNF-α در بافت مخچه رت‌های مدل پارکینسونی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (11) :8414-8424
چکیده: (18 مشاهده)
مقدمه: در بیماری پارکینسون، تعادل بین سایتوکین‌های پیش التهابی و ضد التهابی مختل شده و باعث التهاب مزمن عصبی می‌شود. این پژوهش با هدف مقایسه اثر شش هفته تمرین هوازی تداومی و تناوبی بر بیان پروتئینی اینترلوکین-1 (IL-1) و فاکتور نکروز دهنده توموری- آلفا (TNF-α) در بافت مخچه رت‌های مدل پارکینسونی اجرا شد.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 28 سر رت نر بالغ نژاد ویستار (180-250 گرم) بهطور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 7 سر) کنترل سالم، پارکینسون، پارکینسون+ تمرین تداومی و پارکینسون+ تمرین تناوبی تقسیم شدند. پارکینسون با تزریق درون صفاقی روتنون در حیوانات القا گردید. تمرین تداومی به صورت 15 تا 40 دقیقه و تناوبی شامل دو تا شش نوبت دویدن روی نوارگردان با سرعت 10 تا 20 متر در دقیقه به مدت شش هفته بود. میزان پروتئینهای IL-1 و TNF-α در بافت مخچه با روش برادفورد اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط آزمون‌های تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) و تعقیبی LSD و با استفاده از نرمافزار SPSS version 16 در سطح 0/05>P بررسی شدند.
نتایج: میزان IL-1 و TNF-α در بافت مخچه گروه کنترل سالم نسبت به سایر گروهها بهطور معناداری کمتر (0/0001=P) و در گروه پارکینسون نسبت به گروه‌های پارکینسون+ تمرین تداومی (0/0001=P) و پارکینسون+ تمرین تناوبی (0/0001=P) بهطور معناداری بیشتر بود. هرچند، میزان IL-1 بین دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت (0/062=P)؛ اما تمرین تناوبی میزان TNF-α را در مقایسه با تمرین تداومی بهطور معناداری کاهش داد (0/007=P).
نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها، تمرین هوازی تناوبی در مقایسه با تداومی روش کارآمدتری در تعدیل نشانگرهای پیش التهابی بافت مخچه رت‌های پارکینسونی است که میتواند روند پیشرفت بیماری را کندتر نماید.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 28 سر رت نر بالغ نژاد ویستار (180-250 گرم) بهطور تصادفی در چهار گروه (هر گروه 7 سر) کنترل سالم، پارکینسون، پارکینسون+ تمرین تداومی و پارکینسون+ تمرین تناوبی تقسیم شدند. پارکینسون با تزریق درون صفاقی روتنون در حیوانات القا گردید. تمرین تداومی به صورت 15 تا 40 دقیقه و تناوبی شامل دو تا شش نوبت دویدن روی نوارگردان با سرعت 10 تا 20 متر در دقیقه به مدت شش هفته بود. میزان پروتئینهای IL-1 و TNF-α در بافت مخچه با روش برادفورد اندازه‌گیری شد. داده‌ها توسط آزمون‌های تحلیل واریانس یکراهه (ANOVA) و تعقیبی LSD و با استفاده از نرمافزار SPSS version 16 در سطح 0/05>P بررسی شدند.
نتایج: میزان IL-1 و TNF-α در بافت مخچه گروه کنترل سالم نسبت به سایر گروهها بهطور معناداری کمتر (0/0001=P) و در گروه پارکینسون نسبت به گروه‌های پارکینسون+ تمرین تداومی (0/0001=P) و پارکینسون+ تمرین تناوبی (0/0001=P) بهطور معناداری بیشتر بود. هرچند، میزان IL-1 بین دو گروه تمرینی تفاوت معناداری وجود نداشت (0/062=P)؛ اما تمرین تناوبی میزان TNF-α را در مقایسه با تمرین تداومی بهطور معناداری کاهش داد (0/007=P).
نتیجه‌گیری: بر اساس این یافته‌ها، تمرین هوازی تناوبی در مقایسه با تداومی روش کارآمدتری در تعدیل نشانگرهای پیش التهابی بافت مخچه رت‌های پارکینسونی است که میتواند روند پیشرفت بیماری را کندتر نماید.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1403/6/28 | پذیرش: 1403/9/4 | انتشار: 1403/11/15
دریافت: 1403/6/28 | پذیرش: 1403/9/4 | انتشار: 1403/11/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
