مقدمه: هدف از کاربرد نانوحاملهای دارو آهسته رهش کردن و کم کردن عوارض جانبی دارو است. داروها به دلیل داشتن گروههای عاملی بسیار فعالند، لذا واکنشپذیری دارو در میدان نانولوله به علت رزونانس الکترونی دارو با نانولوله کاهش و ماندگاری آن در بدن افزایش می یابد، در نتیجه دوز دارو و عوارض جانبی آن کمتر میشود. پژوهش حاضر با هدف بررسی برهمکنش داروی ایزونیازید و نانولوله کربنی تک دیواره عاملدار انجام شد.
روش بررسی: در مطالعه نظری حاضر با توجه اهمیت داروی ایزونیازید به عنوان خط اول درمان بیماری سل، عملکرد نانوساختارهای کربنی عاملدار با استفاده از محاسبات کوانتومی بررسی شد. با استفاده از تئوری تابعیت چگالی و در سطحB3LYP/6-31G** ساختار دارو، نانولوله عاملدار و هر یک از کمپلکسها بهینهسازی شدند.
نتایج: تأثیر فرایند جذب بر روی ویژگیهای الکترونی و ساختاری نانولوله کربنی مورد مطالعه قرار گرفت، در این راستا برای پیکربندیهای مختلف، قدرت و ماهیت برهم کنشهای بین مولکولی، توسط پارامترهای انرژی و اوربیتال مولکولی ارزیابی شد. نتایج نشان داد از بین پیکربندیهای مختلف، یک پیکربندی دارای منفیترین انرژی جذب و آنتالپی جذب بوده و پایدارترین ساختار میباشد.
نتیجهگیری: نتایج نشان داد که چگالی الکترون (HOMO) بر روی نانولوله و چگالی الکترون (LUMO) بر روی دارو قرار گرفته است. به دلیل فرایند جذب شکاف انرژی بین دو اوربیتال مولکولی افزایش یافته که این تغییرها منجر به افزایش هدایت الکتریکی کمپلکس پس از فرایند جذب میشود. با توجه به نتایج اوربیتال های طبیعی پیوند، انتقال بار بین اوربیتالهای پیوندی و غیر پیوندی در مولکول و گروه عاملی نانولوله رخ داده است. از دیدگاه نظریه کوانتومی اتمها در مولکول برهم کنش بین مولکولی بین دارو وگروه عاملی نانولوله ایجاد شده است که مهمترین آن پیوند هیدروژنی است. براساس یافتههای این پژوهش بهنظر میرسد نانولوله کربنی عاملدار با گروه کربوکسیل میتواند به عنوان حامل داروی ایزونیازید در سیستمهای بیولوژیکی در نظر گرفته شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر دریافت: 1402/9/20 | پذیرش: 1402/10/27 | انتشار: 1402/12/15