دوره 30، شماره 2 - ( اردیبهشت 1401 )
جلد 30 شماره 2 صفحات 4592-4583 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Momayyezi M, Fallahzadeh H, Fakhravari L, Mirzaei M. Relationship between Sleep Disorders and Diabetes Mellitus in Adults: Results of the First Phase of Shahedieh Cohort Study 2015-2017. JSSU 2022; 30 (2) :4583-4592
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5454-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5454-fa.html
ممیزی مهدیه، فلاح‌زاده حسین، فخرآوری لیلا، میرزایی مسعود. بررسی ارتباط اختلال خواب و دیابت نوع دو در افراد بزرگسال: نتایج فاز اول مطالعه کوهورت شاهدیه. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1401; 30 (2) :4583-4592
چکیده: (1130 مشاهده)
مقدمه: اختلال در چرخه خواب می‌تواند فعالیت هورمون‌های بدن را دچار اختلال کند. با توجه به اینکه دیابت شایع‌ترین بیماری غدد درون‌ریز است و مطالعات کمی به بررسی رابطه آن با کیفیت خواب انجام شده است، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط اختلال خواب و دیابت نوع دو انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. جامعه آماری جمعیت 70-35 سال شهرهای شاهدیه، اشکذر و زارچ بودند. داده‌ها در این مطالعه شامل اطلاعات دموگرافیک، متغیرهای مربوط به خواب و میزان قند خون ناشتا بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS version.16 و آزمون‌های آماری کای دو، T-test، ANOVA و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد شیوع خواب کمتر از 6 ساعت در افراد مبتلا به دیابت نوع دو به‌طور معناداری بیشتر بود و با افزایش قند خون مدت زمان تاخیر در به خواب رفتن افزایش یافت (R=0.06, P=0.001). هم‌چنین نتایج رگرسیون نشان داد شانس ابتلا به دیابت در افراد با طول خواب کمتر از 6 ساعت، 12 درصد، در افراد با تاخیر در به خواب رفتن بیش از 15دقیقه، 11 درصد، در افرادی که از داروهای خواب‌آور به‌طور مداوم استفاده می‌کردند، 15 درصد و در افرادی که در طول روز چرت می‌زدند، 27 درصد بیشتر از سایر افراد بود.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های این مطالعه شیوع اختلالات خواب در افراد مبتلا به دیابت بیشتر بود و خواب یک پیش‌بینی کننده قوی برای بیماری دیابت نوع 2 بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی-مقطعی است. جامعه آماری جمعیت 70-35 سال شهرهای شاهدیه، اشکذر و زارچ بودند. داده‌ها در این مطالعه شامل اطلاعات دموگرافیک، متغیرهای مربوط به خواب و میزان قند خون ناشتا بود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS version.16 و آزمون‌های آماری کای دو، T-test، ANOVA و رگرسیون تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد شیوع خواب کمتر از 6 ساعت در افراد مبتلا به دیابت نوع دو به‌طور معناداری بیشتر بود و با افزایش قند خون مدت زمان تاخیر در به خواب رفتن افزایش یافت (R=0.06, P=0.001). هم‌چنین نتایج رگرسیون نشان داد شانس ابتلا به دیابت در افراد با طول خواب کمتر از 6 ساعت، 12 درصد، در افراد با تاخیر در به خواب رفتن بیش از 15دقیقه، 11 درصد، در افرادی که از داروهای خواب‌آور به‌طور مداوم استفاده می‌کردند، 15 درصد و در افرادی که در طول روز چرت می‌زدند، 27 درصد بیشتر از سایر افراد بود.
نتیجه‌گیری: طبق یافته‌های این مطالعه شیوع اختلالات خواب در افراد مبتلا به دیابت بیشتر بود و خواب یک پیش‌بینی کننده قوی برای بیماری دیابت نوع 2 بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی
دریافت: 1400/2/27 | پذیرش: 1400/5/3 | انتشار: 1401/2/15
دریافت: 1400/2/27 | پذیرش: 1400/5/3 | انتشار: 1401/2/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
