مقدمه: جراحات متنوعی سبب ایجاد یک پاسخ التهابی در بدن میزبان میشوند. از جمله این جراحات میتوان به استرس جراحی اشاره کرد. جراحی، استرسی را بر بدن اعمال می کند سندرم التهابی سیستمیک انعکاسی از درجه استرس جراحی است و بهعنوان یک سیستم ارزیابیکننده شدت استرس پس از جراحی را نشان میدهد. کمپلکس منظمی از مولکولهای پلی پپتیدی التهابی در بروز این پاسخ التهابی مشارکت می کنند که بهعنوان سایتوکین شناخته میشوند. عدم کنترل موضعی در آزاد شدن این سایتوکین ها، سبب بروز التهاب سیستمیک می شود و به طور بالقوه عوارض ویرانگری را پی دارد.
در نگارش این مقاله مروری از مقالات نمایه شده در پایگاههای اطلاعاتیScience Direct, Scopus, Pubmed Springer Science و Google scholar استفاده شدند. مجموعه مقالات بررسیشده شامل 92 مقاله بود که تحقیقات کیفی و کمّی مربوط به 40 سال (از سال 1979 تا سال 2019) را به زبان انگلیسی دربرداشت. این مقاله مروری بر پایه 92 مقاله مذکور و با استفاده از کلمات کلیدی استرس جراحی، سندرم پاسخ التهابی سیستمیک، سایتوکین های پیش برنده التهابی، سایتوکین های ضدالتهابی نگارش شده است.
مطالعات انجام گرفته روی انسان و مدلهای حیوانی، پیشنهاد می کنند که هر دو نوع سایتوکینهای پیش برنده التهابی و ضدالتهابی متعاقب تحریکات اولیه متنوع شامل آزاد شدن اندوتوکسین، فعال شدن سیستم کمپلمان، آسیب ایسکمی- پرفیوژن و طرق دیگر آزاد میشوند.
نتیجهگیری: سایتوکینهای پیش برنده التهابی و ضدالتهابی، حاصلِ برهمکنشِ پیچیدهِ غیرِ قابلِ پیشبینیِ آثارِ سیستمِ ایمنی بر بدن و حتی اثرات چندگانه در اندامهای بدن است. راهبردهای نوین درمانی جاذب سایتوکین ها، راهکاری قوی در تقویت و بهبود خروجی مناسب، متعاقب سندرم پاسخ التهابی سیستمیک هستند.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
جراحی دریافت: 1398/11/14 | پذیرش: 1399/4/9 | انتشار: 1399/5/10