ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) و علائم وسواس فکری-عملی (OCS) در قسمت عمده‌ای از بیماران مبتلا به اختلالات طیف اسکیزوفرنیا دیده می‌شود. از این رو، محققان زیرگروه اسکیزو- وسواس را برای این­گونه اختلالات پیشنهاد می‌دهند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی اعتبار تشخیصی زیرگروه اسکیزو- وسواس با تعیین میزان فراوانی OCD و OCS در بیماران مبتلا به اختلالات طیف اسکیزوفرنیا و ارتباط آن با برخی ویژگی‌های بالینی این بیماران است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی تعداد 91 بیمار بستری که بر اساس پنجمین ویرایش راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) تشخیص اختلالات طیف اسکیزوفرنیا دریافت کرده بودند با استفاده از مقیاس وسواس فکری- عملی ییل براون مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری توصیفی، کای-دو و t مستقل استفاده شد.

نتایج: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که شیوع OCS در نمونه پژوهشی 17/47 درصد و شیوع OCD نیز 66/18 درصد هست. در این نمونه، وسواس آلودگی و شستشو بیشترین فراوانی را داشت. در مقایسه با بیماران سایکوتیک غیرمبتلا به OCD/ OCS، در بیماران سایکوتیک مبتلا به OCD/ OCS، اختلال در سن پایین‌تری شروع شده بود، همچنین این بیماران تعداد دفعات بستری، تعداد داروهای مصرفی و اقدام به خودکشی بیشتری داشتند. از طرف دیگر، شیوع OCD/ OCS در بیمارانی که در اولین دوره بیماری خود قرار داشتند، 62/15 درصد به دست آمد.

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج به دست آمده از این پژوهش، به نظر می‌رسد که زیرگروه اسکیزو- وسواس از اعتبار تشخیصی برخوردار باشد. برای تایید این فرضیه باید مطالعات طولی از همان مرحله ابتدایی شروع سایکوز تا پیامد دراز مدت آن طرح‌ریزی شود.