دوره 32، شماره 4 - ( تیر 1403 )
جلد 32 شماره 4 صفحات 7784-7773 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (299 مشاهده)
مقدمه: با توجه به اهمیت درمان حمایتی پریودنتال در حفظ طولانی‌مدت دندان‌ها و پیشگیری از عود پریودنتیت، هدف از این مطالعه شناسایی عوامل موثر بر همکاری بیماران در ادامه درمان پریودنتال بوده است.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 233 بیمار مراجعه‌کننده به بخش‌های پریودنتیکس و سلامت دهان و دندانپزشکی اجتماعی و کاندیدای درمان غیرجراحی پریودنتال انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته روا و پایا جمع‌آوری شد و ارتباط بین ویژگی‌های دموگرافیک و برخی از عوامل تأثیرگذار بیرونی و درونی احتمالی با حضور بیماران در اولین جلسه پیگیری بررسی شد.
نتایج: تنها 39 درصد بیماران در اولین جلسه پیگیری شرکت کردند. تمایل درونی قبلی بیماران به شرکت در جلسات پیگیری با همکاری آن‌ها رابطه آماری معناداری داشت (0/001(P =. متغیرهای سن، جنس، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی ، نوع اشتغال و سیگاری بودن بیماران، ارتباط معنی‌داری با پیگیری درمان نشان ندادند. هیچ یک از عوامل مورد بررسی نظیر کمبود وقت، کیفیت ارتباط متقابل دندانپزشک و بیمار، رضایت از درمان، ارائه دستورالعمل‌های بهداشتی توسط دندانپزشک و توضیح عواقب عدم ادامه درمان برای بیمار بر احتمال پایبندی بیمار به ادامه درمان تاثیری نداشت.
نتیجه‌گیری: هیچ عامل قطعی برای افزایش میزان همکاری بیماران وجود ندارد و لازم است با روش‌های مداخله‌ای مختلف، انگیزه درونی بیمار به نحوی که اهمیت شرکت در جلسات پیگیری برای وی روشن شود، افزایش یابد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی 233 بیمار مراجعه‌کننده به بخش‌های پریودنتیکس و سلامت دهان و دندانپزشکی اجتماعی و کاندیدای درمان غیرجراحی پریودنتال انجام شد. داده ها با استفاده از پرسش‌نامه محقق ساخته روا و پایا جمع‌آوری شد و ارتباط بین ویژگی‌های دموگرافیک و برخی از عوامل تأثیرگذار بیرونی و درونی احتمالی با حضور بیماران در اولین جلسه پیگیری بررسی شد.
نتایج: تنها 39 درصد بیماران در اولین جلسه پیگیری شرکت کردند. تمایل درونی قبلی بیماران به شرکت در جلسات پیگیری با همکاری آن‌ها رابطه آماری معناداری داشت (0/001(P =. متغیرهای سن، جنس، سطح تحصیلات، وضعیت اقتصادی ، نوع اشتغال و سیگاری بودن بیماران، ارتباط معنی‌داری با پیگیری درمان نشان ندادند. هیچ یک از عوامل مورد بررسی نظیر کمبود وقت، کیفیت ارتباط متقابل دندانپزشک و بیمار، رضایت از درمان، ارائه دستورالعمل‌های بهداشتی توسط دندانپزشک و توضیح عواقب عدم ادامه درمان برای بیمار بر احتمال پایبندی بیمار به ادامه درمان تاثیری نداشت.
نتیجه‌گیری: هیچ عامل قطعی برای افزایش میزان همکاری بیماران وجود ندارد و لازم است با روش‌های مداخله‌ای مختلف، انگیزه درونی بیمار به نحوی که اهمیت شرکت در جلسات پیگیری برای وی روشن شود، افزایش یابد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
پریودانتیکس
دریافت: 1402/11/1 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/4/15
دریافت: 1402/11/1 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/4/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |