دوره 32، شماره 3 - ( خرداد 1403 )
جلد 32 شماره 3 صفحات 7625-7613 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghadiri S, Ghasemian S O, Derakhshan L. Impact of Eight Weeks of Supplementation with Vitamins C and E on the Expression of CP Protein and the HSP70 Gene in the Brain Tissue of Rats with Alzheimer’s Disease. JSSU 2024; 32 (3) :7613-7625
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6156-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6156-fa.html
قدیری شاهین، قاسمیان سیده ام‌البنین، درخشان لیلا. اثر هشت هفته مکمل دهی ویتامین C و ویتامین E بر پروتئین CP و بیان ژن HSP70 در بافت مغز موش های صحرایی مبتلا به آلزایمر. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (3) :7613-7625
چکیده: (313 مشاهده)
مقدمه: تفاوت بین مکمل‌های آنتی‌اکسیدانی بر سلامت بیماران مبتلا‌به آلزایمر هنوز به خوبی مشخص نشده‌است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعهای به ارزیابی اثربخشی ویتامین C و E بر پروتئین کربونیل (CP) و بیان ژن شوک حرارتی 70 (HSP70) در موشهای آلزایمری نپرداخته است، مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر هشت هفته مکمل‌دهی ویتامین C و ویتامین E بر پروتئین CP و بیان HSP70 در بافت مغز موشهای صحرایی آلزایمری صورت گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش صحرایی آلزایمری شده با تزریق 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم تریمتیلتین به گروه‌های (1) کنترل بیمار، (2) شم (حلال ویتامین E)، (3) ویتامین C و (4) ویتامین E (VE) تقسیم شدند. هم‌چنین تعداد هفت سر موش صحرایی سالم برای بررسی اثرات القا بیماری بر متغیر‌های تحقیق در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. مکمل ویتامین C به مدت هشت هفته روزانه 4 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز و مکمل ویتامین E روزانه 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم به نمونهها خورانده شد. گروهها از نظر مقادیر CP و بیان ژن HSP70 پس از مکمل‌دهی، مورد بررسی قرار گرفتند. سپس، دادهها توسط نرم‌افزار آماریversion 16 SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. جهت بررسی نرمالیتی توزیع یافتهها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. اثر مکمل ویتامین E و ویتامین C با استفاده از آنالیز وارایانس یک راهه بررسی شد. هم‌چنین، برای بررسی نوع اثر متغیرها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معنیداری برای تمام تجزیه و تحلیل‌ها 0/05 در نظر گرفته شد.
نتایج: مقادیر پروتئین کربونیل در گروه‌های ویتامین C و ویتامین E به‌طور معنیداری کمتر از گروه کنترل بیمار بود (0/05>P). هم‌چنین، مقادیر HSP70 در گروه‌های ویتامین C و E به‌طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل بیمار بود (0/05>P). تفاوتی بین گروه مکمل ویتامین C و E مشاهده نشد (0/05 <P).
نتیجه‌گیری: به‌طور خلاصه یافتههای به‌دست آمده از مطالعه حاضر حاکی از آن بود که هر دو ویتامین C و ویتامین E دارای اثرات یکسان آنتی‌اکسیدانی و محافظت سلولی در بافت مغز موشهای مبتلا‌به آلزایمر میباشند. با توجه به تاثیر ویتامین C و E بر کاهش پروتئین کربونیل و افزایش HSP70 در بافت هیپوکامپ موشهای صحرایی، پیشنهاد میگردد در مطالعات بعدی اثر این ویتامینها بر دیگر اختلالات نورودژنراتیو مورد بررسی قرار گیرد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 28 سر موش صحرایی آلزایمری شده با تزریق 10 میلی‌گرم بر کیلوگرم تریمتیلتین به گروه‌های (1) کنترل بیمار، (2) شم (حلال ویتامین E)، (3) ویتامین C و (4) ویتامین E (VE) تقسیم شدند. هم‌چنین تعداد هفت سر موش صحرایی سالم برای بررسی اثرات القا بیماری بر متغیر‌های تحقیق در گروه کنترل سالم قرار گرفتند. مکمل ویتامین C به مدت هشت هفته روزانه 4 میلی‌گرم بر کیلوگرم در روز و مکمل ویتامین E روزانه 30 میلی‌گرم بر کیلوگرم به نمونهها خورانده شد. گروهها از نظر مقادیر CP و بیان ژن HSP70 پس از مکمل‌دهی، مورد بررسی قرار گرفتند. سپس، دادهها توسط نرم‌افزار آماریversion 16 SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. جهت بررسی نرمالیتی توزیع یافتهها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. اثر مکمل ویتامین E و ویتامین C با استفاده از آنالیز وارایانس یک راهه بررسی شد. هم‌چنین، برای بررسی نوع اثر متغیرها از آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. سطح معنیداری برای تمام تجزیه و تحلیل‌ها 0/05 در نظر گرفته شد.
نتایج: مقادیر پروتئین کربونیل در گروه‌های ویتامین C و ویتامین E به‌طور معنیداری کمتر از گروه کنترل بیمار بود (0/05>P). هم‌چنین، مقادیر HSP70 در گروه‌های ویتامین C و E به‌طور معنیداری بیشتر از گروه کنترل بیمار بود (0/05>P). تفاوتی بین گروه مکمل ویتامین C و E مشاهده نشد (0/05 <P).
نتیجه‌گیری: به‌طور خلاصه یافتههای به‌دست آمده از مطالعه حاضر حاکی از آن بود که هر دو ویتامین C و ویتامین E دارای اثرات یکسان آنتی‌اکسیدانی و محافظت سلولی در بافت مغز موشهای مبتلا‌به آلزایمر میباشند. با توجه به تاثیر ویتامین C و E بر کاهش پروتئین کربونیل و افزایش HSP70 در بافت هیپوکامپ موشهای صحرایی، پیشنهاد میگردد در مطالعات بعدی اثر این ویتامینها بر دیگر اختلالات نورودژنراتیو مورد بررسی قرار گیرد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
بیوشیمی
دریافت: 1402/10/18 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/3/15
دریافت: 1402/10/18 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/3/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
