دوره 30، شماره 9 - ( آذر 1401 )
جلد 30 شماره 9 صفحات 5214-5204 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (524 مشاهده)
مقدمه: شناسایی مؤلفه‌های مؤثر بر درمان و تدوین مدل التقاطی خانواده محور جامع و منعطف و سازگار با هر خانواده، ضروری به‌نظر می‌رسد. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر تدوین مدل التقاطی خانواده محور و مقایسه اثربخشی آن با درمان تعامل والد-کودک در بهبود رابطه والد- کودک کودکان مبتلا به اتیسم است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر کنترل متغیرها از نوع آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه مادران کودکان مبتلا به طیف اختلالات اتیسم در مرکز درمانی تهران اتیسم است که به روش نمونه‌گیری هدفمند 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفی جایگزینی در سه گروه برنامه تعامل والد-کودک (PCIT)، مدل التقاطی خانواده‌محور و گروه کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش از مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا استفاده و برای تجزیه و تحلیل داده‌‌ها از روش آماری تحلیل کوواریانس با نرم‌افزارSPSS version 16 استفاده شد.
نتایج: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد که بین میانگین متغیر روابط والد- کودک در گروه مدل التقاطی خانواده محور نسبت به برنامه تعامل والد-کودک (PCIT) و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری وجود دارد بدین معنا که مدل التقاطی خانواده محور نسبت به برنامه تعامل والد-کودک (PCIT) در بهبود روابط والد- کودک در ابعاد صمیمیت و وابستگی اثربخش‌تر است ((F=86.4 P<0.001. نتیجه‌گیری: در نتیجه می‌توان مدل التقاطی خانواده محور را جایگزین مناسب‌تری برای انجام مداخلات روان‌شناختی برای بهبود رابطه والد- کودک در مادران کودکان اتیسم در نظر گرفت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
روانپزشکی
دریافت: 1401/2/16 | پذیرش: 1401/6/27 | انتشار: 1401/9/15
دریافت: 1401/2/16 | پذیرش: 1401/6/27 | انتشار: 1401/9/15
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |