مقدمه: حدود 40% از وزن بدن انسان را بافت عضله اسکلتی تشکیل میدهد. سالانه صدها نفر دچار از دست رفتن بافت عضلانی به عللی چون بیماری، جنگ و تصادفها میشوند که این مسئله میتواند منجر به اختلال در اعمالی مانند تنفس و حرکت و زندگی اجتماعی فرد شود. تاکنون روشهایی چون دارودرمانی، سلول درمانی و پیوند بافت برای کنترل آسیبهای بافت عضلانی و بازسازی آن مورد مطالعه قرار گرفته است. اگرچه در حال حاضر روش درمانی مشخص و کارآمدی برای درمان آسیبهای عضلانی وجود ندارد و بسیاری از بیماران شدت ضایعات عضلانی با افزایش سن بیشتر میشود. بنابراین تحقیق برای پیداکردن رویکردهای درمانیِ جدید و کارآمد برای ترمیم عضله یکی از مباحث مهم در علوم پایه و پزشکی میباشد. مهندسی بافت یکی از روشهای امیدوارکننده و نوین در ترمیم بافت عضله اسکلتی در نظر گرفته میشود که نوید ساخت بافتهای عضلانی عملکردی، ساخت مدل مناسب جهت پزشکی شخص محور و مدل پژوهشی برای تحقیقات پایه را میدهد. فاکتورهای القایی در کنار زیست مواد و سلول، عناصر اصلی مهندسی بافت هستند. این فاکتورها معمولاً به واسطه مکانیزمهای اپیژنتیکی و تاثیر بر مسیرهای پیامرسانی باعث القاء تکثیر، تمایز و مهاجرت سلولهای مورد استفاده در مهندسی بافت عضله شده و ساخت یک بافت عضلانی در شرایط آزمایشگاهی را تسریع میکنند. به تازگی، کوچک مولکولها نیز بهصورت مستقل (بهجای فاکتورهای رشد) و یا در کنار فاکتورهای رشد در مهندسی بافت عضله بهکار رفتهاند. از آنجاییکه کوچک مولکولها پاسخ ایمنی ایجاد نکرده، به آسانی وارد سلول شده و هدف مولکولی مشخصی دارند و لذا بهعنوان فاکتورهای القاییِ مناسب در مهندسی بافت، مورد توجه قرار گرفتهاند.
نتیجهگیری: بهطورکلی کوچک مولکولهای موثر در مهندسی بافت عضله میتوانند با حالتهای مختلف زیست مواد (هیدروژل، بافت سلولزدایی شده و داربستهای سنتزی) بهکار روند و قابلیت استفاده در شرایط In vivo و In vitro را دارند و در نتیجه باعث تولید بافت عضلانی با کارآیی بالاتر شده، و هزینه تولید بافت عضله را کاهش داده که این مسئله به پیشبرد اهداف درمانی مهندسی بافت عضله کمک میکند. در این مقاله، مهندسی بافت عضله اسکلتی و نقش کوچک مولکولها در آن مورد بررسی قرار گرفته است.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
زیست شناسی دریافت: 1399/3/18 | پذیرش: 1399/5/27 | انتشار: 1399/11/10