دوره 28، شماره 9 - ( آذر 1399 )
جلد 28 شماره 9 صفحات 3016-3009 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Honarmand M, Saravani R, Ansari H, Teimoori I. Evaluation of Salivary Interferon-Gamma Level in Patients with Recurrent Aphthous Stomatitis. JSSU 2020; 28 (9) :3009-3016
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4955-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4955-fa.html
هنرمند ماریه، سراوانی رامین، انصاری حسین، تیموری ایمان. بررسی سطح بزاقی اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به‌آفت راجعه دهانی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1399; 28 (9) :3009-3016
چکیده: (1535 مشاهده)
مقدمه: استوماتیت آفتی راجعه (RAS) اختلالی است که با زخم‌های عودکننده محدود به‌مخاط دهان در بیمارانی که هیچ نشانه دیگری از بیماری سیستمیک ندارند مشخص می‌گردد. هدف از این مطالعه ارزیابی سطح بزاقی اینترفرون گاما، در بیماران مبتلا به‌استوماتیت آفتی راجعه (RAS) بود.
روش بررسی: در این مطالعه موردی-شاهدی 30 بیمار مبتلا به RAS (در دوره عود و بهبودی) و 25 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل با هم مقایسه شدند. نمونه‌های بزاقی جهت ارزیابی میزان اینترفرون گاما به‌روش الایزا بررسی شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون Mann-U-Whitney و Wilcoxon مورد بررسی قرار گرفت. 0/05P< معنی‌دار در نظر گرفته شد.
نتایج: میانگین سطح بزاقی اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به‌آفت دهان، pg/ml 31/02 ± 45/01 و افراد سالم pg/ml 19/02 ± 32/04 بود (0/001P<). هم‌چنین میزان اینترفرون گاما در دوره عود pg/ml 31/02 ± 45/01 و در دوره بهبودی pg/ml 52/04 ± 58/03 بود (0/67P=).
نتیجه‌گیری: میزان اینترفرون گاما بزاق در بیماران مبتلا به RAS نسبت به افراد سالم بیشتر بود.
روش بررسی: در این مطالعه موردی-شاهدی 30 بیمار مبتلا به RAS (در دوره عود و بهبودی) و 25 فرد سالم به‌عنوان گروه کنترل با هم مقایسه شدند. نمونه‌های بزاقی جهت ارزیابی میزان اینترفرون گاما به‌روش الایزا بررسی شدند. داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS version 16 و آزمون Mann-U-Whitney و Wilcoxon مورد بررسی قرار گرفت. 0/05P< معنی‌دار در نظر گرفته شد.
نتایج: میانگین سطح بزاقی اینترفرون گاما در بیماران مبتلا به‌آفت دهان، pg/ml 31/02 ± 45/01 و افراد سالم pg/ml 19/02 ± 32/04 بود (0/001P<). هم‌چنین میزان اینترفرون گاما در دوره عود pg/ml 31/02 ± 45/01 و در دوره بهبودی pg/ml 52/04 ± 58/03 بود (0/67P=).
نتیجه‌گیری: میزان اینترفرون گاما بزاق در بیماران مبتلا به RAS نسبت به افراد سالم بیشتر بود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
دندانپزشکی
دریافت: 1398/5/28 | پذیرش: 1399/9/10 | انتشار: 1399/9/10
دریافت: 1398/5/28 | پذیرش: 1399/9/10 | انتشار: 1399/9/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
