مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی بخشش درمانی به صورت گروهی در کاهش پرخاشگری نوجوانان 11 تا 13 ساله پرخاشگر پسر شهرستان دزفول بود. روش بررسی: پژوهش نیمه آزمایشی (طرح پیش آزمون ـ پس آزمون با گروه کنترل) حاضر بر روی 30 دانش آموز 11 تا 13 ساله که در پرسشنامه پرخاشگری باس و پری نمرات بالا گرفته بودند، اجرا شد. شرکت‌کنندگان به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. پرسشنامه پرخاشگری باس و پری به عنوان پیش آزمون بر روی دو گروه اجرا شد. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه (هفتگی) یک ساعته در معرض مشاوره قرار گرفت و گروه کنترل هیچ گونه مشاوره‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آزمون لوین، کولموگروف اسمیرونوف، t نمرات اختلافی دو گروه مستقل و t دو گروه همبسته تحلیل شد. نتایج: تحلیل یافته‌ها با استفاده از آزمون t دو گروه مستقل جهت مقایسه بین گروهی نشان داد که گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی‌داری را در پرخاشگری و ابعاد آن (پرخاشگری جسمی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت) کسب کرده است. همچنین آزمون t وابسته جهت مقایسه درون گروهی پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش نشان داد که پرخاشگری و ابعاد آن به طور معنی‌دار پس از اجرای متغیر مستقل کاهش یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که بخشش درمانی به صورت گروهی می‌تواند به طور معنی‌دار و اثربخش پرخاشگری کلی و ابعاد پرخاشگری جسمی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت را کاهش دهد.

واژه‌های کلیدی: پرخاشگری، بخشش، بخشایش درمانی گروهی

متن کامل [PDF 285 kb]   (6652 دریافت)