دوره 14، شماره 3 - ( پاییز 1385 1385 )
جلد 14 شماره 3 صفحات 44-38 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moosavi Z, Samadzadeh D. Prevalence of Atopic Dermatitis in 7-11 Year Old School Children, Ahwaz. JSSU 2006; 14 (3) :38-44
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-847-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-847-fa.html
موسوی زهرا بیگم، صمدزاده داور. بررسی میزان شیوع بیماری درماتیت آتوپیک در بین دانش آموزان دختر و پسر7 تا 11 ساله مقطع ابتدایی در شهر اهواز. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1385; 14 (3) :38-44
چکیده: (8722 مشاهده)
مقدمه: درماتیت آتوپیک یک بیماری التهابی و مزمن پوستی مولتی فاکتوریال است که در تمام دنیا دیده می شود. اما مطالعات اپیدمیولوژی اندکی در کودکان مبتلای آسیایی انجام شده و اغلب بررسی ها در اروپا و آمریکا بوده است. هدف از انجام این مطالعه اپیدمیولوژیک، بررسی بیماری درماتیت آتوپیک در شهر اهواز در کودکان 11-7 ساله بوده است که تاکنون چنین مطالعه ای در این منطقه انجام نشده است.
روش یررسی: این مطالعه به صورت توصیفی و پیمایشی روی کودکان 7 تا 11 ساله دختر و پسر مقطع ابتدایی شهر اهواز با روش نمونه گیری خوشه ای انجام شد. 1250 پسر و 1250 دختر دانش آموز براساس کرایتریای هانیفن و راجکا مورد بررسی قرار گرفتند. سپس اطلاعات جمع آوری شده به منظور تعیین فراوانی درماتیت آتوپیک، کرایترهای ماژور و مینور هانیفن و راجکا به تفکیک سن و جنس بررسی شدند.
نتایج: شیوع کلی درماتیت آتوپیک در جمعیت مورد مطالعه ما 9/3% بود. دختران 3/4% و پسرها 4/3% را تشکیل می دادند. متغیرهای ماژور، خارش و درماتیت مزمن عودکننده در 100% دانش آموزان مبتلا مشاهده شد و فراوانی درماتیت نواحی فلکسورال و سابقه خانوادگی آتوپی با بالا رفتن سن افزایش نشان می داد.
نتیجه گیری: با توجه به شیوع درماتیت آتوپیک در کودکان شهر اهواز، انجام تمهیداتی که بتوانند در کاهش محرکهای محیطی آتوپی نقش داشته باشد و همچنین برنامه ریزیهای آموزشی برای خانواده های کودکان مبتلا در بهبود وضعیت زندگی کنونی و آینده این کودکان مؤثر خواهد بود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
