مقدمه: بیماریهای پریودنتال از مشکلات رایج دهان هستند و در بروز بیماریهای سیستمیک نقش دارند. از آنجا که دندانپزشکان عمومی نخستین فرد در مواجهه با بیماران هستند، آگاهی آنان از تشخیص، درمان و زمان ارجاع این بیماریها ضرورت دارد. هدف این مطالعه، بررسی میزان دانش و عملکرد دندانپزشکان عمومی یزد در مدیریت این بیماران است.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- مقطعی و با مشارکت ۱۵۹ دندانپزشک عمومی در شهر یزد طی سالهای ۱۴۰۱–۱۴۰۲ انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامهای شامل ۲۰ سؤال درباره اطلاعات دموگرافیک، سابقه کاری، حضور در بازآموزی، نوع فعالیت کلینیکی و تجربه درمان پریودنتال گردآوری شد. تحلیل آماری با استفاده از آزمونهای T، ANOVA، توکی و همبستگی پیرسون در نرمافزار SPSS version 16 انجام گرفت.
نتایج: میانگین نمره آگاهی شرکتکنندگان 1/51±5/15 و عملکرد بالینی آنان 2/28 ± 6/38 از ۱۰ گزارش شد که بیانگر سطح متوسط در هر دو حوزه است. نمرات آگاهی و عملکرد با سن (P<0.01) و سابقه کاری (P=0.013) رابطه معنادار داشتند، اما تفاوتی براساس جنسیت، نوع فعالیت کلینیکی یا انجام درمانهای پریودنتال مشاهده نشد. افرادیکه در دورههای بازآموزی شرکت کرده بودند، علیرغم کسب نمره آگاهی پایینتر (P=0.004)، عملکرد بالاتری داشتند. (P=0.007) همچنین، رابطه مثبت و معناداری بین نمرات آگاهی و عملکرد گزارش شد.
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای این پژوهش، دندانپزشکان عمومی شهر یزد از سطح متوسطی از دانش و عملکرد در مدیریت بیماریهای پریودنتال برخوردار هستند. با توجه به ضعفهای آشکار آموزشی در برخی مباحث تخصصی، برنامهریزی برای برگزاری دورههای آموزشی ساختاریافته و بازنگری در سرفصلهای آموزش عمومی دندانپزشکی، توصیه میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پریودانتیکس دریافت: 1404/4/23 | پذیرش: 1404/5/5 | انتشار: 1404/7/15