دوره 33، شماره 7 - ( مهر 1404 )
جلد 33 شماره 7 صفحات 9215-9205 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bandad S, Habibian M. Effect of High-Intensity Interval Training and Fisetin on the Gene Expression of NLRP3 and IL18 in Kidney Tissue of Mice with Type 2 Diabetes. JSSU 2025; 33 (7) :9205-9215
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6450-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6450-fa.html
بنداد شیما، حبیبیان معصومه. تاثیر تمرینات تناوبی شدید و فیستین بر بیان ژنی NLRP3 و IL18 در بافت کلیه موش‌های مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1404; 33 (7) :9205-9215
چکیده: (13 مشاهده)
مقدمه: چاقی ارتباط زیادی با دیابت نوع۲، بروز التهاب و اختلال عملکرد کلیوی دارد. در این مطالعه تاثیر تمرینات تناوبی شدید (HIIT) و فیستین بر بیان ژنی NLRP3 و IL18 در بافت کلیه موش‌های مبتلا به دیابت نوع2 بررسی شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش نر نژاد C57bl/6 به‌طور تصادفی به 2 گروه اصلی کنترل (6 سر) و رژیم غذایی پرچرب (24 سر) تقسیم شدند. دیابت نوع2 با مصرف رژیم غذایی پرچرب به مدت 16 هفته القا شد. پس از تایید دیابت نوع 2، موش‌های دیابتی به‌طور تصادفی به گروه‌های دیابت، دیابت-تمرین، دیابت-فیستین، دیابت-تمرین-فیستین تقسیم شدند. مکمل فیستین با دوز 20 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز، به صورت درون‌صفاقی تزریق شد. پروتکل HIIT شامل دوره‌های 2 دقیقه‌ای با شدت 80-110درصد توان هوازی حداکثر (VO2max) با دوره‌های استراحت دو دقیقه‌ای در شدت 50درصد VO2max و 8-2 تکرار در 8 هفته انجام شد. بیان ژنی NLRP3و IL-18 در بافت کلیه تعیین شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه در سطح معناداری 0/05>p و نرم‌افزار SPSS version 16 انجام شد.
نتایج: پس از 8 هفته، بیان ژنی NLRP3(0/001>p) و IL-18 (0/001>p) در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (0/001>p). هم‌چنین بیان ژنی NLRP3 و IL-18 در گروه‌های HIIT، فیستین و مداخله ترکیبی نسبت به گروه دیابت کاهش معناداری یافت (0/001>p). به‌علاوه تاثیر مداخله ترکیبی در کاهش بیان ژنی این متغیرها در مقایسه با دو مداخله دیگر به‌طور معناداری بالاتر بود (0/001>p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد HIIT، فیستین و مداخله ترکیبی می‌توانند از بافت کلیه دیابتی، به‌واسطه کاهش التهاب از طریق مهار مسیر بیان ژنی محور NLRP3/IL-18 حفاظت کنند.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 30 سر موش نر نژاد C57bl/6 به‌طور تصادفی به 2 گروه اصلی کنترل (6 سر) و رژیم غذایی پرچرب (24 سر) تقسیم شدند. دیابت نوع2 با مصرف رژیم غذایی پرچرب به مدت 16 هفته القا شد. پس از تایید دیابت نوع 2، موش‌های دیابتی به‌طور تصادفی به گروه‌های دیابت، دیابت-تمرین، دیابت-فیستین، دیابت-تمرین-فیستین تقسیم شدند. مکمل فیستین با دوز 20 میلی‌گرم/کیلوگرم/روز، به صورت درون‌صفاقی تزریق شد. پروتکل HIIT شامل دوره‌های 2 دقیقه‌ای با شدت 80-110درصد توان هوازی حداکثر (VO2max) با دوره‌های استراحت دو دقیقه‌ای در شدت 50درصد VO2max و 8-2 تکرار در 8 هفته انجام شد. بیان ژنی NLRP3و IL-18 در بافت کلیه تعیین شد. آنالیز داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک‌راهه در سطح معناداری 0/05>p و نرم‌افزار SPSS version 16 انجام شد.
نتایج: پس از 8 هفته، بیان ژنی NLRP3(0/001>p) و IL-18 (0/001>p) در گروه دیابت نسبت به گروه کنترل افزایش یافت (0/001>p). هم‌چنین بیان ژنی NLRP3 و IL-18 در گروه‌های HIIT، فیستین و مداخله ترکیبی نسبت به گروه دیابت کاهش معناداری یافت (0/001>p). به‌علاوه تاثیر مداخله ترکیبی در کاهش بیان ژنی این متغیرها در مقایسه با دو مداخله دیگر به‌طور معناداری بالاتر بود (0/001>p).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد HIIT، فیستین و مداخله ترکیبی می‌توانند از بافت کلیه دیابتی، به‌واسطه کاهش التهاب از طریق مهار مسیر بیان ژنی محور NLRP3/IL-18 حفاظت کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1404/3/1 | پذیرش: 1404/4/16 | انتشار: 1404/7/15
دریافت: 1404/3/1 | پذیرش: 1404/4/16 | انتشار: 1404/7/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
