دوره 33، شماره 7 - ( مهر 1404 )
جلد 33 شماره 7 صفحات 9192-9186 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Barzegar M, Gheibollahi H, Mazloomi R. A Case Report of Management of Camel Bite Injury in the Maxillofacial Region. JSSU 2025; 33 (7) :9186-9192
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6447-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6447-fa.html
برزگر محسن، غیب اللهی حامد، مظلومی رضا. بررسی یک مورد گاز گرفتگی شتر در ناحیه فک و صورت در شهرستان یزد. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1404; 33 (7) :9186-9192
چکیده: (8 مشاهده)
مقدمه: گازگرفتگی شتر رخدادی نسبتاً نادر است، با این‌حال می‌تواند به آسیب‌های شدید فک و صورت منجر شود. به دلیل تفاوت فلور میکروبی دهان شتر با حیوانات غیر اهلی، تصمیم‌گیری درباره آنتی‌بیوتیک و زمان بستن زخم اهمیت ویژه دارد، همچنین آسیب همزمان ساختارهای عمقی مانند مجرای پاروتید، عصب فاسیال و اسکلت صورت مدیریت را پیچیده می‌کند.
گزارش مورد: مردی ۲۳ ساله با گازگرفتگی سمت راست صورت در نواحی پری‌اوریکولار و پری‌مندیبولار مراجعه کرد. زخم عمیق با طول تقریبی ۱۵ سانتی‌متر بود و درگیری مجرای پاروتید محتمل ارزیابی شد. پس از شست‌وشوی وسیع، واکسیناسیون کزاز و پیشگیری پس از تماس برای هاری انجام شد، سی‌تی‌اسکن شکستگی خردشده قوس زایگوما را نشان داد، در معاینه آسیب شاخه‌های تمپورال و امکان درگیری شاخه باکال عصب فاسیال مطرح بود. بیمار با سیپروفلوکساسین و مترونیدازول درمان شد و بستن زخم به صورت تأخیری و تحت پایش عفونت انجام گرفت. با رویکرد داخل‌دهانی، پارگی مجرای پاروتید ترمیم شد و به دلیل التهاب و محدودیت کاتتریزاسیون، از گاید سوند فولی نوزادی به‌عنوان استنت موقت به مدت ۱۴ روز استفاده شد. پانسمان فشاری برقرار شد و از آنتی‌سیالوگوگ استفاده گردید. تخلیه بزاق از زخم مشاهده نشد، عفونت و سیالوسل رخ نداد. در ویزیت‌های دو هفته، یک ماه و سه ماه، علائم عفونت و سیالوسل دیده نشد و بازشدن دهان به حدود ۳۵ میلی‌متر بهبود یافت.
نتیجه‌گیری: این گزارش نشان می‌دهد که در گازگرفتگی شتر با درگیری همزمان اسکلت صورت و مجرای پاروتید، انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب، بستن تأخیری زخم در موارد پرخطر، و استفاده از یک ابزار در دسترس مانند فولی نوزادی به‌عنوان استنت می‌تواند نتایج مطلوبی به‌همراه داشته باشد و از عوارضی مانند سیالوسل و عفونت پیشگیری کند.
گزارش مورد: مردی ۲۳ ساله با گازگرفتگی سمت راست صورت در نواحی پری‌اوریکولار و پری‌مندیبولار مراجعه کرد. زخم عمیق با طول تقریبی ۱۵ سانتی‌متر بود و درگیری مجرای پاروتید محتمل ارزیابی شد. پس از شست‌وشوی وسیع، واکسیناسیون کزاز و پیشگیری پس از تماس برای هاری انجام شد، سی‌تی‌اسکن شکستگی خردشده قوس زایگوما را نشان داد، در معاینه آسیب شاخه‌های تمپورال و امکان درگیری شاخه باکال عصب فاسیال مطرح بود. بیمار با سیپروفلوکساسین و مترونیدازول درمان شد و بستن زخم به صورت تأخیری و تحت پایش عفونت انجام گرفت. با رویکرد داخل‌دهانی، پارگی مجرای پاروتید ترمیم شد و به دلیل التهاب و محدودیت کاتتریزاسیون، از گاید سوند فولی نوزادی به‌عنوان استنت موقت به مدت ۱۴ روز استفاده شد. پانسمان فشاری برقرار شد و از آنتی‌سیالوگوگ استفاده گردید. تخلیه بزاق از زخم مشاهده نشد، عفونت و سیالوسل رخ نداد. در ویزیت‌های دو هفته، یک ماه و سه ماه، علائم عفونت و سیالوسل دیده نشد و بازشدن دهان به حدود ۳۵ میلی‌متر بهبود یافت.
نتیجه‌گیری: این گزارش نشان می‌دهد که در گازگرفتگی شتر با درگیری همزمان اسکلت صورت و مجرای پاروتید، انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب، بستن تأخیری زخم در موارد پرخطر، و استفاده از یک ابزار در دسترس مانند فولی نوزادی به‌عنوان استنت می‌تواند نتایج مطلوبی به‌همراه داشته باشد و از عوارضی مانند سیالوسل و عفونت پیشگیری کند.
واژه‌های کلیدی: گازگرفتگی شتر، پارگی مجرای پاروتید، شکستگی قوس زایگوما، عصب فاسیال، آنتی‌بیوتیک‌تراپی، پیشگیری پس از تماس هاری- گاید سوند فولی نوزادی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
