مقدمه: کارآفرینان اجتماعی نقش کلیدی در تغییر و بهبود جامعه ایفا میکنند. با در نظر گرفتن اهمیت کارآفرینی اجتماعی در ارتقای سلامت، این پژوهش به بررسی عناصر و عوامل تاثیرگذار کارآفرینی اجتماعی در پیشگیری از بیماریهای غیرواگیر در ایران پرداخته است.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه کیفی است با روش پدیدارشناسی تفسیری انجام شد. معیارهای انتخاب شامل فعالان بخش سلامت، کار آفرینان اجتماعی، مسوولین وزارت بهداشت در حوزه بیماریهای غیرواگیر و سازمانهای مردم نهاد بودند. نمونهگیری تا رسیدن به اشباع (15 نفر) ادامه یافت. گردآوری دادهها با استفاده از مصاحبههای عمیق و بر اساس روش دیکلمن و آلن، تحلیل گردید. فرایند تحلیل از طریق نرمافزار اطلس تی آی ورژن 9 انجام گردید.
نتایج: تعداد 358 کد اولیه از مصاحبهها استخراج و در قالب 19 مقوله و نهایتاً 4 مضمون طبقهبندی گردید. مضمون ارزشآفرینی اجتماعی شامل آموزش و توانمندسازی بیماران؛ حفاظت مالی از بیماران و حمایتطلبی از نیازهای درمانی بود. مضمون فرصتهای اجتماعی شامل پرکردن خلاهای دولتی و محرومیتزایی؛ الگوی کارآفرینی اجتماعی و مطالبهگری و درک نیازهای بیماران بود. مضمون منابع و جذب سرمایه از سه مقوله جذب و تولید منابع؛ کسب انتفاع و سودآوری مالی و تامین مالی و سرمایهگذاری تشکیل شد. نقش افراد شامل آموزش همتایان در پیشگیری، آموزش حرفهای به ارائهدهندگان خدمات سلامت، توانمندسازی و ظرفیتسازی سمنها، جهتدهی و هدایت بیماران بود و مضمون توسعه زیست بوم کارآفرینی سلامت شامل همکاری و هماهنگی بین بخشی، آموزش و ارتقاء سواد سلامت، بینالمللی سازی اقدامات و استانداردها، حرفهای گرایی در پیشگیری، شکلگیری مراکز درمانی تخصصی، نظارت و پایش در بیماریهای غیرواگیر بوده است.
نتیجهگیری: چشمانداز فعلی در سازمانهای مراقبت های بهداشتی با ورود کارآفرینان نوآور و دیگر بازیگران در زنجیره ارزش با بهره گیری از فناوریهای دیجیتال، اینترنت اشیا و مدلهای کسبوکار نوآورانه تغییر می نماید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1403/10/2 | پذیرش: 1403/11/15 | انتشار: 1404/4/15