دوره 32، شماره 11 - ( بهمن 1403 )
جلد 32 شماره 11 صفحات 8403-8390 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zeidabadi F, Banparvari M, Mohammaddoost O. Comparison of the Effect of Resistance, Swimming, and Combination Training Patterns on Bone Density in Female Osteoporotic Rats. JSSU 2025; 32 (11) :8390-8403
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6324-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6324-fa.html
زیدآبادی فاطمه، بان‌پروری مریم، محمددوست امید. مقایسه تأثیر الگوهای تمرینی مقاومتی، شنا و ترکیبی بر تراکم استخوان در رت‌های ماده استئوپروتیک. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (11) :8390-8403
چکیده: (23 مشاهده)
مقدمه: هدف پژوهش، مقایسه تأثیر الگوهای تمرینی مقاومتی، شنا و ترکیبی بر تراکم ماده معدنی مهره L5 در رت‌های ماده استئوپروتیک بود.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 36 سر رت ماده ویستار با وزن 190-170 گرم به‌عنوان نمونه انتخاب و جهت تأیید القای استئوپروسیس، 12 رت به‌صورت تصادفی، به دو گروه سالم و تزریق الکل (6 سر رت) تقسیم شدند. القای استئوپروسیس با تزریق 3 هفته‌ای صفاقی محلول اتانول و سالین انجام شد. 24 سر رت، به‌صورت تصادفی به 4 گروه ( 6 سر رت)، 1.تمرین مقاومتی، 2.تمرین شنا، 3.تمرین ترکیبی 4.کنترل تقسیم شدند. تمرین شنا (90 دقیقه در روز، 5 روز هفته طی 12 هفته) و پروتکل مقاومتی (5 روز هفته در 12 هفته، هر جلسه 8 ست با 12-8 تکرار بالارفتن از نردبان) و گروه ترکیبی، تمرین مقاومتی را در 4 ست با 12-8 تکرار بالارفتن از نردبان و تمرین شنا را با نصف مدت گروه شنا، انجام دادند. پایان 12 هفته، برداشت نمونه‌ها از ستون مهره‌ها انجام و جهت ارزیابی تراکم L5 از دستگاه دگزا استفاده شد. داده‌ها با آزمون تی‌مستقل، واریانس یک‌راهه و توکی در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در SPSS-16 تحلیل شدند (0/05>P).
نتایج: در مقایسه درون‌گروهی، تمرین مقاومتی و تمرین ترکیبی باعث افزایش معنی‌داری تراکم L5 شدند (0/00=p). در بررسی بین‌گروهی، تراکم L5 گروه ترکیبی افزایش معنی‌داری با گروه تمرین و کنترل نشان داد (0/00=p). گروه مقاومتی افزایش معنی‌داری را در این متغیر با گروه شنا و کنترل نشان داد (0/00=p).
نتیجه‌گیری: تمرین ترکیبی به‌عنوان یک روش درمانی می‌تواند سبب افزایش تراکم استخوان شود؛ لذا به‌عنوان یک راهکار مؤثر در بهبود استئوپروسیس است.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، 36 سر رت ماده ویستار با وزن 190-170 گرم به‌عنوان نمونه انتخاب و جهت تأیید القای استئوپروسیس، 12 رت به‌صورت تصادفی، به دو گروه سالم و تزریق الکل (6 سر رت) تقسیم شدند. القای استئوپروسیس با تزریق 3 هفته‌ای صفاقی محلول اتانول و سالین انجام شد. 24 سر رت، به‌صورت تصادفی به 4 گروه ( 6 سر رت)، 1.تمرین مقاومتی، 2.تمرین شنا، 3.تمرین ترکیبی 4.کنترل تقسیم شدند. تمرین شنا (90 دقیقه در روز، 5 روز هفته طی 12 هفته) و پروتکل مقاومتی (5 روز هفته در 12 هفته، هر جلسه 8 ست با 12-8 تکرار بالارفتن از نردبان) و گروه ترکیبی، تمرین مقاومتی را در 4 ست با 12-8 تکرار بالارفتن از نردبان و تمرین شنا را با نصف مدت گروه شنا، انجام دادند. پایان 12 هفته، برداشت نمونه‌ها از ستون مهره‌ها انجام و جهت ارزیابی تراکم L5 از دستگاه دگزا استفاده شد. داده‌ها با آزمون تی‌مستقل، واریانس یک‌راهه و توکی در سطح معنی‌داری کمتر از 05/0 در SPSS-16 تحلیل شدند (0/05>P).
نتایج: در مقایسه درون‌گروهی، تمرین مقاومتی و تمرین ترکیبی باعث افزایش معنی‌داری تراکم L5 شدند (0/00=p). در بررسی بین‌گروهی، تراکم L5 گروه ترکیبی افزایش معنی‌داری با گروه تمرین و کنترل نشان داد (0/00=p). گروه مقاومتی افزایش معنی‌داری را در این متغیر با گروه شنا و کنترل نشان داد (0/00=p).
نتیجه‌گیری: تمرین ترکیبی به‌عنوان یک روش درمانی می‌تواند سبب افزایش تراکم استخوان شود؛ لذا به‌عنوان یک راهکار مؤثر در بهبود استئوپروسیس است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1403/8/18 | پذیرش: 1403/9/4 | انتشار: 1403/11/15
دریافت: 1403/8/18 | پذیرش: 1403/9/4 | انتشار: 1403/11/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
