مقدمه: فرسودگی شغلی حالتی از خستگی روانی و نوعی واکنش عاطفی و انفعالی ناشی از استرس مزمن محل کار است که بهطور صحیح مدیریت نشده. پزشکان نسبت به جمعیت عمومی بیشتر دچار فرسودگی شغلی میشوند و این امر در بین دستیاران بیشتر است. هدف از این مطالعه بررسی فرسودگی شغلی بین دستیاران دانشگاه علوم پزشکی یزد میباشد.
روش بررسی: این مطالعه مقطعی تحلیلی، بر روی 214 دستیار پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی 1402-1401 بر اساس پرسشنامه فرسودگی شغلی Maslach انجام شد. برای رتبهبندی شدت فرسودگی شغلی از حد نصاب 33و 66 درصد استفاده شد. یکسوم ابتدایی فاقد فرسودگی، یکسوم میانی فرسودگی متوسط و یکسوم آخر دارای فرسودگی شدید در نظر گرفته شدند. همچنین میزان پشیمانی دستیاران از انتخاب رشته پزشکی و رشته تخصصی و اولیتهای رفاهی آنها سوال شد. دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS version 16 و آمونهای آماری T test و ANOVA آنالیز شدند.
نتایج: 151 دستیار از کل 214 دستیار (70/5%) با میانگین سنی 5/02±31/91 سال در این مطالعه شرکت کردند. میانگین فرسودگی شغلی در بین آنها 26/97±51/25 بود. فرسودگی شغلی با جنسیت، تأهل، داشتن فرزند، نوع رشته (جراحی یا غیرجراحی) و سال دستیاری تفاوت معنیداری نداشت. بیشترین فرسودگی شغلی بهترتیب در رشتههای اطفال، ارتوپدی و قلب و کمترین فرسودگی در رشتههای طب اورژانس، عفونی و چشم مشاهده شد. این تفاوت در بین رشتهها معنیدار بود (P =0.003). مهمترین مورد رفاهی مورد تایید دستیاران کمک هزینه تحصیلی مناسب (77/5%) و ساعت کار کمتر (76/8%) بود. میزان پشیمانی از انتخاب رشته پزشکی 63 نفر (41/7%) و رشته دستیاری 38نفر (25/2%) بود. همبستگی معنیداری بین سن و فرسودگی شغلی دیده نشد (p=0.057).
نتیجهگیری: بیش از نیمی از دستیاران دانشگاه دچار فرسودگی شغلی با شدت غالباً متوسط هستند. توصیه میشود ضمن بهبود شرایط دستیاران، مطالعات بیشتر و دقیقتری انجام و این مساله بهصورت دورهای مورد سنجش و بررسی قرار گیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
آموزش پزشکی دریافت: 1403/2/19 | پذیرش: 1403/6/18 | انتشار: 1403/9/15