دوره 32، شماره 6 - ( شهریور 1403 )
جلد 32 شماره 6 صفحات 7911-7894 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Pouladvand N, Azarnia M, Zeinali H, Fathi R, Tavana S. A Review of the Types of Chemotherapy Drugs Used to Induce Premature Ovarian Failure in Mice. JSSU 2024; 32 (6) :7894-7911
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6165-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6165-fa.html
پولادوند نگار، آذرنیا مهناز، زینلی حدیث، فتحی روح‌الله، توانا سمیه. مروری بر انواع داروهای شیمی‌درمانی دخیل در ایجاد مدل نارسایی زودرس تخمدان در موش. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1403; 32 (6) :7894-7911
چکیده: (382 مشاهده)
مقدمه: شایع‌ترین عارضۀ شیمی‌درمانی، ناباروری ناشی از نارسایی زودرس تخمدان (POF) است. بیماریPOF به عنوان از دست دادن عملکرد طبیعی تخمدان قبل از 40 سالگی تعریف می شود که با افزایش سطح گنادوتروپین، کاهش سطح استرادیول و کاهش ذخیره تخمدان مشخص شده و اغلب منجر به ناباروری می شود. علی‌رغم تاثیر زیاد POF بر سلامت عمومی و کیفیت زندگی، پاتوفیزیولوژی این بیماری نامشخص است. برای این منظور مدل‌های حیوانی این فرصت را در اختیار ما قرار می‌دهند که به‌طور فرضی پاتوژنز بیماری را به‌طور جامع بررسی کنیم. رایج‌ترین روش ایجاد مدل حیوانی نارسایی زودرس تخمدان، استفاده از داروهای شیمی‌درمانی می‌باشد. در این مطالعه، انواع داروهای شیمی‌درمانی و نیز مسیرهای مولکولی مربوطه که در ایجاد مدل نارسایی زودرس تخمدان در موش نقش دارند، مورد بررسی قرار خواهند گرفت.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعات انجام شده، داروی سیکلوفسفامید به‌عنوان رایج‌ترین داروی گنادوتوکسیک به منظور ایجاد مدل POF در موش معرفی می‌گردد.
نتیجه‌گیری: با توجه به مطالعات انجام شده، داروی سیکلوفسفامید به‌عنوان رایج‌ترین داروی گنادوتوکسیک به منظور ایجاد مدل POF در موش معرفی می‌گردد.
نوع مطالعه: مروری |
موضوع مقاله:
زیست شناسی
دریافت: 1402/10/28 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/6/15
دریافت: 1402/10/28 | پذیرش: 1402/12/27 | انتشار: 1403/6/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
