دوره 31، شماره 6 - ( شهریور 1402 )
جلد 31 شماره 6 صفحات 6804-6792 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UMA.REC.1400.044
Clinical trials code: IRCT20190302042881N3
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Piri E, Barghamadi M, Farzizadeh R. Effect of Exercises in Water and Thera-Band on the Electrical Activity of Lower Limb Muscles in People with Pronated Foot During Walking: A Clinical Trial Study. JSSU 2023; 31 (6) :6792-6804
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5966-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5966-fa.html
پیری ابراهیم، برغمدی محسن، فرضی زاده رضا. اثر تمرینات در آب و تراباند بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد دارای پای پرونیت طی راه‌رفتن: یک مطالعه کارآزمایی بالینی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1402; 31 (6) :6792-6804
چکیده: (273 مشاهده)
مقدمه: پای پرونیت یکی از شایعترین عارضه‌های اندام تحتانی است؛ لذا هدف از مطالعه حاضر بررسی پروتکل تمرینی در آب و تراباند بر دامنه فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی در افراد دارای پای پرونیت طی راه‌رفتن بود.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به‌صورت نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور مساوی و تصادفی در سه گروه جای گرفتند. دامنه سنی آزمودنیها 25-18 سال بود. فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی به‌وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. داده‌های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت تحلیل شد. همچنین برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم‌افزار SPSS version 16 در سطح معنیداری 0/05 P≤استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اثر تعاملی زمان*گروه فعالیت عضلات دوقلو داخلی (0/001=P) و نیمهوتری (0/046=P) در سه گروه تمرین در آب، تراباند و کنترل طی فاز برخورد پاشنه اختلاف معنیداری داشت؛ نتایج تست تعقیبی نشان داد که فعالیت عضله دوقلو داخلی در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون در گروه تمرین در آب (0/001>P؛ 6/08d=) و تراباند (0/001>P؛ 3/66d=) به ترتیب 24/03 و 16/46 درصد افزایش معنیداری داشت همچنین فعالیت عضله نیمهوتری در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه تمرین در آب (0/041=P؛ 4/98d=) و تراباند (0/048=P ؛ 4/76d=) به‌ترتیب 21/06 و 19/01 درصد افزایش معنیداری داشت.
نتیجه‌گیری: باتوجه‌به میزان اندازه اثر به نظر می‌رسد که تمرین در آب در مقایسه با تراباند اثرگذاری بهتری بر فعالیت دوقلو داخلی و نیمهوتری داشته است.
روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مطالعه کارآزمایی بالینی بود که به‌صورت نیمه‌تجربی و آزمایشگاهی اجرا شد. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 45 دانشجوی دانشگاه محقق اردبیلی که دارای پای پرونیت بودند، به‌صورت هدفمند انتخاب شدند و به‌طور مساوی و تصادفی در سه گروه جای گرفتند. دامنه سنی آزمودنیها 25-18 سال بود. فعالیت الکتریکی عضلات اندام تحتانی به‌وسیله دستگاه الکترومایوگرافی ثبت شد. داده‌های الکترومایوگرافی با استفاده از برنامه بایومتریک دیتالیت تحلیل شد. همچنین برای تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی به کمک نرم‌افزار SPSS version 16 در سطح معنیداری 0/05 P≤استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اثر تعاملی زمان*گروه فعالیت عضلات دوقلو داخلی (0/001=P) و نیمهوتری (0/046=P) در سه گروه تمرین در آب، تراباند و کنترل طی فاز برخورد پاشنه اختلاف معنیداری داشت؛ نتایج تست تعقیبی نشان داد که فعالیت عضله دوقلو داخلی در پس‌آزمون در مقایسه با پیش‌آزمون در گروه تمرین در آب (0/001>P؛ 6/08d=) و تراباند (0/001>P؛ 3/66d=) به ترتیب 24/03 و 16/46 درصد افزایش معنیداری داشت همچنین فعالیت عضله نیمهوتری در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه تمرین در آب (0/041=P؛ 4/98d=) و تراباند (0/048=P ؛ 4/76d=) به‌ترتیب 21/06 و 19/01 درصد افزایش معنیداری داشت.
نتیجه‌گیری: باتوجه‌به میزان اندازه اثر به نظر می‌رسد که تمرین در آب در مقایسه با تراباند اثرگذاری بهتری بر فعالیت دوقلو داخلی و نیمهوتری داشته است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
