دوره 31، شماره 10 - ( دی 1402 )
جلد 31 شماره 10 صفحات 7168-7156 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: 8352
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghi Nodoushan F, Hakimian F, Haghiralsadat B F. Magnetic Iron Oxide Nanoparticles Coated with Polyethylene and Gold as a Suitable Carrier for Doxorubicin and its Effect on Mcf-7 Breast Cancer Cells. JSSU 2024; 31 (10) :7156-7168
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5959-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5959-fa.html
صادقی ندوشن فاطمه، حکیمیان فاطمه، حقیرالسادات بی‌بی فاطمه. نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن پوشیده شده با پلی‌اتیلن و طلا به‌عنوان حامل مناسب برای دوکسوروبیسن و تاثیر آن بر سلول سرطان پستان Mcf-7). مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1402; 31 (10) :7156-7168
چکیده: (537 مشاهده)
مقدمه: فناوری نانو همواره به دنبال ارائه راهکارهای نوینی جهت رسانش هدفمند داروهای شیمی‌درمانی به سلول‌های سرطانی است تا بدین وسیله کیفیت درمان سرطان را افزایش داده و عوارض جانبی داروهای شیمی‌درمانی را کاهش دهد. هدف از این مطالعه بارگذاری داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین بر روی نانو ذرات مغناطیسی اکسیدآهن به منظور اثرگذاری روی سلول MCF-7، مورد ارزیابی فیزیکی – شیمیایی قرار گرفت.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی _ تحلیلی است. در این پژوهش آزمایشگاهی ابتدا نانوذرات اکسید آهن با روش رسوبی سنتز شدند. سپس با پلی‌اتیلین‌ایمین و طلا پوشش داده شدند. بعد از بارگذاری داروی دوکسوروبیسین درون نانوذره مغناطیسی اکسید آهن، شاخصه‌های فیزیوشیمیایی نانوسامانه از منظر بازده درون‌گیری، پروفایل رهایش دارو در شرایط مشابه سلول‌های سالم و سرطانی، اندازه ،پتانسیل زتا و مورفولوژی تعیین گردید.
نتایج: نانوحامل‌های مغناطیسی دارای قطر nm 90، پتانسیل زتا mV 66.7 می‌باشد. حداکثر رهایش دارو از نانوسامانه در شرایط C°37 ،PH=7.4 و C° 42، PH=5.4 و بعد از گذشت 48 ساعت، به ترتیب 48 درصد و 66 درصد بوده است بررسی‌های SEM نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهم کنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است. بررسی عملکرد نانوسامانه حکایت از افزایش سمیت دوکسوروبیسین کپسوله شده نسبت به دوکسوروبیسین آزاد در غلظت‌های مشابه بر رده سولی MCF_7 دارد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سامانه نانوذره مغناطیسی اکسید آهن ضمن برخوداری از ویژگی‌های فیزیوشیمیایی مناسب، تغییری در ماهیت شیمیایی دارو ایجاد نمی‌کند و می‌تواند حاملی مناسب و نیمه‌هدفمند برای داروی ضد‌سرطانی دوکسوروبیسین باشد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی _ تحلیلی است. در این پژوهش آزمایشگاهی ابتدا نانوذرات اکسید آهن با روش رسوبی سنتز شدند. سپس با پلی‌اتیلین‌ایمین و طلا پوشش داده شدند. بعد از بارگذاری داروی دوکسوروبیسین درون نانوذره مغناطیسی اکسید آهن، شاخصه‌های فیزیوشیمیایی نانوسامانه از منظر بازده درون‌گیری، پروفایل رهایش دارو در شرایط مشابه سلول‌های سالم و سرطانی، اندازه ،پتانسیل زتا و مورفولوژی تعیین گردید.
نتایج: نانوحامل‌های مغناطیسی دارای قطر nm 90، پتانسیل زتا mV 66.7 می‌باشد. حداکثر رهایش دارو از نانوسامانه در شرایط C°37 ،PH=7.4 و C° 42، PH=5.4 و بعد از گذشت 48 ساعت، به ترتیب 48 درصد و 66 درصد بوده است بررسی‌های SEM نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهم کنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است. بررسی عملکرد نانوسامانه حکایت از افزایش سمیت دوکسوروبیسین کپسوله شده نسبت به دوکسوروبیسین آزاد در غلظت‌های مشابه بر رده سولی MCF_7 دارد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سامانه نانوذره مغناطیسی اکسید آهن ضمن برخوداری از ویژگی‌های فیزیوشیمیایی مناسب، تغییری در ماهیت شیمیایی دارو ایجاد نمی‌کند و می‌تواند حاملی مناسب و نیمه‌هدفمند برای داروی ضد‌سرطانی دوکسوروبیسین باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
زیست شناسی
دریافت: 1402/1/2 | پذیرش: 1402/7/9 | انتشار: 1402/10/15
دریافت: 1402/1/2 | پذیرش: 1402/7/9 | انتشار: 1402/10/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
