دوره 31، شماره 4 - ( تیر 1402 )
جلد 31 شماره 4 صفحات 6582-6573 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.MUI.RESEARCH.REC.1400.129
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Behrooz N, Mesripour A. Evaluating the Effect of Orlistat Administration on Depressive Behavior in Mice Following Inducing Depression by Water Avoidance Stress Model. JSSU 2023; 31 (4) :6573-6582
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5885-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5885-fa.html
بهروز نازنین، مصری‌پور آزاده. بررسی اثر تجویز اورلیستات بر رفتار افسردگی موش به دنبال القای افسردگی با روش استرس اجتناب ازآب. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1402; 31 (4) :6573-6582
چکیده: (565 مشاهده)
مقدمه: داروهای کاهنده وزن در ایجاد افسردگی نقش دارند. اورلیستات از داروهای پر مصرف کاهنده وزن محسوب می‌شود ولی بررسی‌های پیش بالینی در مورد اثر این دارو بر خلق صورت نگرفته است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اورلیستات به تنهایی و به دنبال القای استرس بر رفتار افسردگی موش بود.
روش بررسی:در این مطالعه بنیادی-کاربردی موش‌های نر سفید (2±27 گرم) در شش گروه شامل 7 موش استفاده گردید. اورلیستات به صورت خوراکی و ایمی‌پرامین (کنترل مثبت داروی مرجع) داخل صفاقی روزانه تجویز شدند، افسردگی با روش استرس اجتناب از آب برای 14 روز القا گردید. فعالیت حرکتی با تست لوکوموتور اندازه‌گیری شد، افسردگی با اندازه‌گیری بی‌حرکتی حیوان در تست شنای اجباری و غذا خوردن در تست اجتناب از غذا خوردن در محیط جدید و ترجیح مصرف سوکروز بررسی گردید.
نتایج: اورلیستات (25 mg/kg) تغییری در فعالیت لوکوموتور ایجاد نکرد. استرس باعث افزایش مدت زمان بی‌حرکتی در تست شنای اجباری در مقایسه با گروه کنترل استرس (2±98/2 ثانیه، 0/001>P) گردید. مدت زمان بی‌حرکتی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت، گروه اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل‌توجهی با گروه استرس تنها نداشت (0/05<P). در تست اجتناب از غذا خوردن نتایج زمان اولین غذا خوردن و مقدار غذای مصرفی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت و اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل‌توجهی با گروه استرس تنها نداشت. در گروه اورلیستات-استرس ترجیح محلول سوکروز (69/8%) افزایش یافت. ایمی‌پرامین باعث کاهش رفتارهای افسردگی حیوان گردید.
نتیجه‌گیری: تجویز اورلیستات باعث رفتار افسردگی نشد و باعث بدتر شدن رفتار افسردگی در حضور استرس در حیوانات نگردید. بررسی اثرات مزمن ارلیستات بر افسردگی پیشنهاد می‌شود.
روش بررسی:در این مطالعه بنیادی-کاربردی موش‌های نر سفید (2±27 گرم) در شش گروه شامل 7 موش استفاده گردید. اورلیستات به صورت خوراکی و ایمی‌پرامین (کنترل مثبت داروی مرجع) داخل صفاقی روزانه تجویز شدند، افسردگی با روش استرس اجتناب از آب برای 14 روز القا گردید. فعالیت حرکتی با تست لوکوموتور اندازه‌گیری شد، افسردگی با اندازه‌گیری بی‌حرکتی حیوان در تست شنای اجباری و غذا خوردن در تست اجتناب از غذا خوردن در محیط جدید و ترجیح مصرف سوکروز بررسی گردید.
نتایج: اورلیستات (25 mg/kg) تغییری در فعالیت لوکوموتور ایجاد نکرد. استرس باعث افزایش مدت زمان بی‌حرکتی در تست شنای اجباری در مقایسه با گروه کنترل استرس (2±98/2 ثانیه، 0/001>P) گردید. مدت زمان بی‌حرکتی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت، گروه اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل‌توجهی با گروه استرس تنها نداشت (0/05<P). در تست اجتناب از غذا خوردن نتایج زمان اولین غذا خوردن و مقدار غذای مصرفی گروه اورلیستات تفاوتی با کنترل نداشت و اورلیستات-استرس نیز تفاوت قابل‌توجهی با گروه استرس تنها نداشت. در گروه اورلیستات-استرس ترجیح محلول سوکروز (69/8%) افزایش یافت. ایمی‌پرامین باعث کاهش رفتارهای افسردگی حیوان گردید.
نتیجه‌گیری: تجویز اورلیستات باعث رفتار افسردگی نشد و باعث بدتر شدن رفتار افسردگی در حضور استرس در حیوانات نگردید. بررسی اثرات مزمن ارلیستات بر افسردگی پیشنهاد می‌شود.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فارماکولوژی
دریافت: 1401/9/13 | پذیرش: 1401/11/16 | انتشار: 1402/4/15
دریافت: 1401/9/13 | پذیرش: 1401/11/16 | انتشار: 1402/4/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
