مقدمه: اندومتریوز از عمدهترین عوامل ایجاد دردهای لگنی و کم باروری است که بهوسیله بافتهای شبه اندومتریال خارج از رحم مشخص میشود و به شکل اولیه در محوطه پریتونئوم لگنی، تخمدانها، دیواره بین راست روده و واژن و در موارد نادری در دیافراگم، جنب و پریکاردیوم ایجاد میشود. از جمله عوامل خطر ابتلا به اندومتریوز، انسداد در جریان خونریزی قاعدگی، افزایش مدت زمان استروژنهای درونزاد، چرخههای قاعدگی کوتاه و زایمان در سنین پایین هستند. از طرفی، استئوپروز نوعی بیماری متابولیکی استخوانی است که بهوسیله کاهش مواد معدنی استخوان و تخریب ساختار میکرواستخوانی مشخص میشود که خطر شکستگی استخوان را افزایش میدهد. حدود 200 میلیون نفر در گستره جهانی مبتلا به استئوپروز هستند که 34% از آنها را زنان بالای 50 سال تشکیل میدهند. اولین و رایجترین مدل برای القای این بیماری، مدل اواریکتومی در موش صحرایی است که بهنوعی مدلی از ارتباط بین استئوپروز و یائسگی را به ارمغان میآورد.
نتیجهگیری: مدلهای حیوانی اندومتریوز به پیشرفتِ ابزارهایِ تشخیصیِ جدیدِ غیرِ تهاجمی و بهبود روشهای درمانی در درمان اندومتریوز در زنان بسیار کمککننده هستند. اگرچه هیچ از مدلهای حیوانی کاملاً ایدهآل و عالی نیست اما وجود شباهتهای فراوانی در پاسخ سیستم اسکلتی انسان و موش صحرایی به کاهش میزان استروژن و ترکیبات درمانی سبب شده تا مدل اواریکتومی موش صحرایی، مدلی مناسب برای تحقیقات استئوپروز قلمداد شود. پاسخ استخوانهای موش صحرایی به اواریکتومی به نوع استخوان (استخوان ترابکولار در برابر استخوان کورتیکال)، ناحیه استخوان (استخوان ران، ناحیه فوقانی استخوان درشتنی و مهرههای کمری) و مدت زمان سپری شده بعد از اواریکتومی (مدت زمان لازم برای کاهش میزان استروژن) بستگی دارد.
نوع مطالعه:
مروری |
موضوع مقاله:
زنان و زایمان دریافت: 1401/1/24 | پذیرش: 1401/3/29 | انتشار: 1401/5/15