دوره 30، شماره 1 - ( فروردین 1401 )
جلد 30 شماره 1 صفحات 4503-4494 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Madi M R, Eslami-Kalantari M, Ahmadi Ganjeh Z. Investigation and Comparison of Metal Nanoparticles on Dose Enhancement Effect in Radiotherapy Using Monte Carlo Simulation Method. JSSU 2022; 30 (1) :4494-4503
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5451-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5451-fa.html
مادی محمدرضا، اسلامی کلانتری محمد، احمدی گنجه زهرا. بررسی و مقایسه اثر نانوذرات فلزی بر افزایش دز در پرتودرمانی با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1401; 30 (1) :4494-4503
چکیده: (1024 مشاهده)
مقدمه: هدف اصلی در پرتودرمانی از بین بردن تومور است به طوری‌که همزمان بافت‌های سالم مجاور، کمترین مقدار پرتوگیری را داشته باشند. در سالهای اخیر، استفاده از نانوذرات به دلیل اثرات افزایشی که می‌توانند در میزان دز تخلیه شده در سلول‌های سرطانی داشته باشند بسیار مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی اثرات نانوذرات در بهبود شرایط پرتودرمانی به روش شبیه‌سازی مونت‌کارلو است.
روش بررسی: در این پژوهش هندسه‌ای که به‌عنوان بافتی از بدن انسان در نظر گرفته می‌شود با روش شبیه‌سازی مونت‌کارلو طراحی شد و نانوذراتی از قبیل طلا، نقره، پلاتینیوم و غیره درون هندسه پخش شد. سپس چشمه در یک مختصاتی از این هندسه قرار داده شده و با تابیدن فوتون به این هندسه ضریب افزایش دز محاسبه شد. شبیه‌سازی با استفاده از کد MCNP انجام شد.
نتایج: نتایج نشان می‌دهد که نانوذرات پلاتینیوم عملکرد بهتری در افزایش میزان دز نسبت به سایر نانوذرات دارد به طوری‌که برای فوتون‌های با انرژی 40 کیلو الکترون ولت این افزایش تقریباً 2/5 برابر می‌شود، هم‌چنین افزایش دز رابطه مستقیم با افزایش غلظت نانوذرات دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به زیست‌سازگاری کافی و میزان نفوذ در هدف، استفاده از نانوذرات در رادیوتراپی یکی از امیدوارکننده‌ترین روش‌ها برای افزایش دز تحویل داده شده به هدف موردنظر است. با توجه به اینکه مدل سلولی و نتایج ارائه شده در این کار منجر به درک بهتر اثرات توزیع نانوذرات پلاتینیوم در افزایش دز می‌شود، این محاسبات ارزشمند است.
روش بررسی: در این پژوهش هندسه‌ای که به‌عنوان بافتی از بدن انسان در نظر گرفته می‌شود با روش شبیه‌سازی مونت‌کارلو طراحی شد و نانوذراتی از قبیل طلا، نقره، پلاتینیوم و غیره درون هندسه پخش شد. سپس چشمه در یک مختصاتی از این هندسه قرار داده شده و با تابیدن فوتون به این هندسه ضریب افزایش دز محاسبه شد. شبیه‌سازی با استفاده از کد MCNP انجام شد.
نتایج: نتایج نشان می‌دهد که نانوذرات پلاتینیوم عملکرد بهتری در افزایش میزان دز نسبت به سایر نانوذرات دارد به طوری‌که برای فوتون‌های با انرژی 40 کیلو الکترون ولت این افزایش تقریباً 2/5 برابر می‌شود، هم‌چنین افزایش دز رابطه مستقیم با افزایش غلظت نانوذرات دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به زیست‌سازگاری کافی و میزان نفوذ در هدف، استفاده از نانوذرات در رادیوتراپی یکی از امیدوارکننده‌ترین روش‌ها برای افزایش دز تحویل داده شده به هدف موردنظر است. با توجه به اینکه مدل سلولی و نتایج ارائه شده در این کار منجر به درک بهتر اثرات توزیع نانوذرات پلاتینیوم در افزایش دز می‌شود، این محاسبات ارزشمند است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیک پزشکی
دریافت: 1400/2/23 | پذیرش: 1400/5/3 | انتشار: 1401/1/15
دریافت: 1400/2/23 | پذیرش: 1400/5/3 | انتشار: 1401/1/15
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
