دوره 28، شماره 8 - ( آبان 1399 )
جلد 28 شماره 8 صفحات 2921-2905 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gouranlou F, Ziveh T. Review on Effect of Hemorrhages in Rescuing Casualties from Fatalities. JSSU 2020; 28 (8) :2905-2921
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5067-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-5067-fa.html
گورانلو فریده، زیوه طیبه. اثر بندآورنده‌های خون درنجات مصدومین حوادث منجر به فوت. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1399; 28 (8) :2905-2921
چکیده: (2041 مشاهده)
مقدمه: خونریزی زیاد به‌دلیل هیپولمی (hypolemia) منجر به مرگ فوری و زودرس می‌شود. در صورت انتقال مجروح به بیمارستان به‌دلیل ترومای (Trauma) ناشی از خونریزی، نیز در بیشتر مواقع فرد را در خطر مرگ قرار می‌دهد. روش‌های کنترل خونریزی شامل روش‌های مکانیکی، حرارتی، دارو درمانی و یا عوامل بندآورنده موضعی (Topical hemostats) می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثربخشی بندآورنده‌ها از سال (2019-2008) برای کاربرد آن‌ها در همه موارد اورژانسی خونریزی می‌باشد.
در این مطالعه به جستجوی مقالات مرتبط در پایگاه‌های اطلاعاتی مانندMed Pub و Scopus با استفاده از کلید‌واژه‌های بندآورنده‌های موضعی خون، تروما، اورژانس، خونریزی، بررسی سیستماتیک پرداخته شد. مقالات مربوطه گردآوری و بررسی شدند.
در حال حاضر بندآورنده‌های موضعی (hemostatic) با استفاده از مکانیسم‌های مختلف از جمله تجمیع فاکتورهای انعقادی در یک نقطه، چسبندگی به‌بافت‌ها، فعال‌کردن آبشار انعقادی، می‌توانند در کنترل و کاهش خونریزی عمل کنند. تعدادی از این پانسمان‌ها مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا هستند.
نتیجه‌گیری: استفاده از پانسمان‌های بندآورنده خونریزی یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های اخیر است. پانسمان‌های مبتنی بر مواد معدنی از نظر مکانیسم عمل در برابر دیگر محصولات بهتر هستند. با این حال، هنوز هم محصولی ایده‌آل و کامل شناخته نشده است. پژوهش در این رابطه باید مورد توجه بیشتری قرار بگیرد.
در این مطالعه به جستجوی مقالات مرتبط در پایگاه‌های اطلاعاتی مانندMed Pub و Scopus با استفاده از کلید‌واژه‌های بندآورنده‌های موضعی خون، تروما، اورژانس، خونریزی، بررسی سیستماتیک پرداخته شد. مقالات مربوطه گردآوری و بررسی شدند.
در حال حاضر بندآورنده‌های موضعی (hemostatic) با استفاده از مکانیسم‌های مختلف از جمله تجمیع فاکتورهای انعقادی در یک نقطه، چسبندگی به‌بافت‌ها، فعال‌کردن آبشار انعقادی، می‌توانند در کنترل و کاهش خونریزی عمل کنند. تعدادی از این پانسمان‌ها مورد تأیید سازمان غذا و داروی آمریکا هستند.
نتیجه‌گیری: استفاده از پانسمان‌های بندآورنده خونریزی یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های اخیر است. پانسمان‌های مبتنی بر مواد معدنی از نظر مکانیسم عمل در برابر دیگر محصولات بهتر هستند. با این حال، هنوز هم محصولی ایده‌آل و کامل شناخته نشده است. پژوهش در این رابطه باید مورد توجه بیشتری قرار بگیرد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
