دوره 28، شماره 6 - ( شهریور 1399 )
جلد 28 شماره 6 صفحات 2765-2755 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jokar M, Zarei F, Sherafati Moghadam M, Alizadeh Palavani H. Effect of 8-Week Endurance Training on the Content of Mtor and SREBP1 Proteins in Subcutaneous Fat Tissue in Obese Type 2 Diabetic Male Sprague-Dawley Rats. JSSU 2020; 28 (6) :2755-2765
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4936-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4936-fa.html
جوکار مسعود، زارعی فاطمه، شرافتی مقدم محمد، علی‌زاده پهلوانی حامد. تأثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین‌های mTOR و SREBP1 در بافت چربی زیرجلدی موش‌های صحرایی نر اسپراگوداولی چاق مبتلا به دیابت نوع 2. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1399; 28 (6) :2755-2765
چکیده: (1635 مشاهده)
مقدمه: پروتئین‌های mTOR و SREBP1 نقش مهمی در تنظیم و متابولیسم بافت چربی دارند که می‌توانند از طریق مسیر mTORC1 فعال شوند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر 8 هفته تمرین استقامتی بر محتوای پروتئین‌های mTOR و SREBP1 در بافت چربی زیرجلدی موش‌های صحرایی نژاد اسپراگوداولی چاق مبتلا به دیابت نوع 2 می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر 3 ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20 ±300 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء استرپتوزوتوسین و نیکوتین‌آمید به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت 8 هفته به تمرین ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی نداشتند.برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t-مستقل در نرم‌افزارversion 19 SPSS استفاده شد.
نتایج: افزایش معنی‌داری در محتوای پروتئین‌های mTOR (0/001>p) و SREBP1 (0/0001>p) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد؛ وزن موش‌های صحرایی گروه کنترل افزایش (0/003>p) و گروه تمرین کاهش (0/002>p) معنی‌داری در پایان هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود؛ هم‌چنین میزان قند خون در گزوه کنترل افزایش(0/001>p) و گروه تمرین کاهش (0/0001>p) معنی‌داری در هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود.
نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی توانست وزن، میزان قند خون و محتوای پروتئین‌های mTOR و SREBP1 را تنظیم کند؛ بنابراین، تمرین استقامتی می‌تواند عاملی مهم برای کنترل و تنظیم سوخت‌وساز بافت چربی باشد و این نوع تمرینات می‌تواند برای آزمودنی‌های چاق مبتلا به دیافت نوع 2 مثمرثمر باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 16 سر موش صحرایی نر 3 ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزن 20 ±300 گرم انتخاب و پس از دیابتی شدن از طریق القاء استرپتوزوتوسین و نیکوتین‌آمید به روش تصادفی به 2 گروه، تمرین دیابتی (8 سر) و کنترل دیابتی (8 سر) تقسیم شدند؛ گروه تمرینی 4 روز در هفته مطابق با برنامه تمرینی به مدت 8 هفته به تمرین ورزشی پرداختند؛ در حالی که گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی نداشتند.برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون t-مستقل در نرم‌افزارversion 19 SPSS استفاده شد.
نتایج: افزایش معنی‌داری در محتوای پروتئین‌های mTOR (0/001>p) و SREBP1 (0/0001>p) در گروه تمرین نسبت به کنترل مشاهده شد؛ وزن موش‌های صحرایی گروه کنترل افزایش (0/003>p) و گروه تمرین کاهش (0/002>p) معنی‌داری در پایان هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود؛ هم‌چنین میزان قند خون در گزوه کنترل افزایش(0/001>p) و گروه تمرین کاهش (0/0001>p) معنی‌داری در هفته هشتم نسبت به هفته اول یافته بود.
نتیجه‌گیری: تمرین استقامتی توانست وزن، میزان قند خون و محتوای پروتئین‌های mTOR و SREBP1 را تنظیم کند؛ بنابراین، تمرین استقامتی می‌تواند عاملی مهم برای کنترل و تنظیم سوخت‌وساز بافت چربی باشد و این نوع تمرینات می‌تواند برای آزمودنی‌های چاق مبتلا به دیافت نوع 2 مثمرثمر باشد.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1398/5/5 | پذیرش: 1398/5/19 | انتشار: 1399/6/10
دریافت: 1398/5/5 | پذیرش: 1398/5/19 | انتشار: 1399/6/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
