دوره ۲۷، شماره ۱۲ - ( اسفند ۱۳۹۸ )
جلد ۲۷ شماره ۱۲ صفحات ۲۱۵۸-۲۱۴۹ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghalavand A, Motamedi P, Rajabi H, Khaledi N. Effect of Diabetes Induction and Exercisetraining on the Level of Ascorbic Acid and Muscle SVCT2 in Male Wistar Rats. JSSU 2020; 27 (12) :2149-2158
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4836-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4836-fa.html
قلاوند اکبر، معتمدی پژمان، رجبی حمید، خالدی ندا. اثر القای دیابت و تمرینات ورزشی بر سطح اسید اسکوربیک و SVCT۲ عضلانی در رت‌های نر ویستار. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. ۱۳۹۸; ۲۷ (۱۲) :۲۱۴۹-۲۱۵۸
چکیده: (۲۶۵۳ مشاهده)
مقدمه: انتقال دهنده ویتامین C وابسته به سدیم (SVCT2) نقش مهمی در انتقال اسید آسکوربیک به تارهای کند انقباض دارد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر القاء دیابت و تمرینات ورزشی بر سطح اسید آسکوربیک و SVCT2 عضلانی در رت‌های ویستار بود.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه: 1) کنترل سالم) کنترل دیابت، 3) تمرین دیابت و 4) شم تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین (55 میلی‌گرم بر کیلوگرم) انجام شد. برنامه تمرینی 6 هفته دویدن هوازی روی تردمیل، 5 جلسه در هفته و هر جلسه تمرین 20 تا 40 دقیقه با شدت 70-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی رت‌ها انجام شد. بافت عضله نعلی و سرم به‌منظور بررسی تأثیر ورزش تمرین بر متابولیسم اسکوربیک بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (0/05 ≥ P).
نتایج: اختلاف معنی‌داری بین سطح سرمی و عضلانی اسید آسکوربیک در گروه‌های دیابت و تمرین دیابت، در مقایسه با گروه کنترل سالم و شم وجود داشت (0/05 > P) اما اختلاف معنی‌داری در SVCT2 مشاهده نشد (0/05 < P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، القاء دیابت موجب کاهش سطح اسید آسکوربیک عضلانی می‌شود که به‌نظر می‌رسد با کاهش سطح اسید اسکوربیک سرم در ارتباط باشد زیرا تفاوت معنی‌داری در سطح SVCT2 وجود ندارد. هم‌چنین تمرینات ورزشی بر سطوح اسید آسکوربیک سرمی و عضلانی و SVCT2 عضلانی تاثیر معنی‌داری نداشت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 20 سر رت نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به چهار گروه: 1) کنترل سالم) کنترل دیابت، 3) تمرین دیابت و 4) شم تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق استرپتوزوتوسین (55 میلی‌گرم بر کیلوگرم) انجام شد. برنامه تمرینی 6 هفته دویدن هوازی روی تردمیل، 5 جلسه در هفته و هر جلسه تمرین 20 تا 40 دقیقه با شدت 70-50 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی رت‌ها انجام شد. بافت عضله نعلی و سرم به‌منظور بررسی تأثیر ورزش تمرین بر متابولیسم اسکوربیک بررسی شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 18 و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند (0/05 ≥ P).
نتایج: اختلاف معنی‌داری بین سطح سرمی و عضلانی اسید آسکوربیک در گروه‌های دیابت و تمرین دیابت، در مقایسه با گروه کنترل سالم و شم وجود داشت (0/05 > P) اما اختلاف معنی‌داری در SVCT2 مشاهده نشد (0/05 < P).
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، القاء دیابت موجب کاهش سطح اسید آسکوربیک عضلانی می‌شود که به‌نظر می‌رسد با کاهش سطح اسید اسکوربیک سرم در ارتباط باشد زیرا تفاوت معنی‌داری در سطح SVCT2 وجود ندارد. هم‌چنین تمرینات ورزشی بر سطوح اسید آسکوربیک سرمی و عضلانی و SVCT2 عضلانی تاثیر معنی‌داری نداشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/12/7 | پذیرش: 1398/3/25 | انتشار: 1399/2/29
دریافت: 1397/12/7 | پذیرش: 1398/3/25 | انتشار: 1399/2/29
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
