دوره 27، شماره 3 - ( خرداد 1398 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 1394-1381 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadi H, Yalfani A, Gandomi F. The Effect of Eight-Week Corrective Exercises Carried out in Water on Pain, Neck Flexors Endurance and Upper Extremity Range of Motion in Patient with Upper Crossed Syndrome. JSSU 2019; 27 (3) :1381-1394
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4761-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4761-fa.html
احمدی حسین، یلفانی علی، گندمی فرزانه. تاثیر هشت هفته تمرینات اصلاحی جامع در آب، بر درد، دامنه‌حرکتی و استقامت فلکسورهای گردن، در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1398; 27 (3) :1381-1394
چکیده: (3815 مشاهده)
مقدمه: سبک زندگی و استفاده مداوم از تکنولوژی های ارتباطی سبب شیوع سندرم متقاطع فوقانی شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر هشت هفته تمرینات اصلاحی در آب بر درد، استقامت عضلانی و دامنه حرکتی اندام فوقانی مردان مبتلا بود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، پس از غربالگری، 30 دانشجوی دارای سندرم، به‌صورت هدفمند انتخاب و تصادفاً در گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. قبل و پس از مداخله، درد با مقیاس VAS، دامنه حرکتی گردن و شانه، با زاویه‌سنج و استقامت عضلات گردن با تست استقامت عضلانی، اندازه‌گیری شدند. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 18 در سطح معناداری 05/0 انجام شد. جهت مقایسه درون‌گروهی از آزمون t- وابسته و جهت مقایسه اختلاف میانگین‌های بین‌گروهی از آزمون t- مستقل استفاده گردید.
نتایج: نتایج نشان داد، گروه تجربی در استقامت عضلات فلکسور گردنی (0001/ >P)، دامنه حرکتی گردن (0001/ >P)، و دامنه حرکتی شانه (0001/ >P)، بهبودی معناداری داشته‌اند. هم‌چنین، مقایسه اختلاف میانگین‌های بین‌گروهی، در فاکتورهای استقامت عضلات فلکسور (0001/0P<)، و دامنه حرکتی گردن (0001/ >P)، کمربند شانه (0001/ >P)، و درد گردن (0001/ >P)، تفاوت معناداری را نشان داد.
نتیجه‌گیری: بنابر نتایج مطالعه، احتمالاً استفاده از محیط آب به همراه پروتکل اصلاحی، می‌تواند در افزایش استقامت عضلانی، دامنه حرکتی وکاهش درد افراد مبتلا به‌سندرم متقاطع فوقانی، تأثیر مضاعفی بر جای بگذارد و به‌عنوان روشی مؤثر آن را به متخصصین توصیه نمود.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، پس از غربالگری، 30 دانشجوی دارای سندرم، به‌صورت هدفمند انتخاب و تصادفاً در گروه تجربی (14 نفر) و کنترل (16 نفر) قرار گرفتند. قبل و پس از مداخله، درد با مقیاس VAS، دامنه حرکتی گردن و شانه، با زاویه‌سنج و استقامت عضلات گردن با تست استقامت عضلانی، اندازه‌گیری شدند. تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version 18 در سطح معناداری 05/0 انجام شد. جهت مقایسه درون‌گروهی از آزمون t- وابسته و جهت مقایسه اختلاف میانگین‌های بین‌گروهی از آزمون t- مستقل استفاده گردید.
نتایج: نتایج نشان داد، گروه تجربی در استقامت عضلات فلکسور گردنی (0001/ >P)، دامنه حرکتی گردن (0001/ >P)، و دامنه حرکتی شانه (0001/ >P)، بهبودی معناداری داشته‌اند. هم‌چنین، مقایسه اختلاف میانگین‌های بین‌گروهی، در فاکتورهای استقامت عضلات فلکسور (0001/0P<)، و دامنه حرکتی گردن (0001/ >P)، کمربند شانه (0001/ >P)، و درد گردن (0001/ >P)، تفاوت معناداری را نشان داد.
نتیجه‌گیری: بنابر نتایج مطالعه، احتمالاً استفاده از محیط آب به همراه پروتکل اصلاحی، می‌تواند در افزایش استقامت عضلانی، دامنه حرکتی وکاهش درد افراد مبتلا به‌سندرم متقاطع فوقانی، تأثیر مضاعفی بر جای بگذارد و به‌عنوان روشی مؤثر آن را به متخصصین توصیه نمود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
