دوره 27، شماره 7 - ( مهر 1398 )
جلد 27 شماره 7 صفحات 1713-1701 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Kazemi-Zahrani H, Mohagheghian M. Efficacy of Mindfulness Based on Cognitive Therapy on Impulsivity and Self- Inhibition in Patients with Bipolar Disorder under Medical Treatment. JSSU 2019; 27 (7) :1701-1713
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4709-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4709-fa.html
کاظمی زهرانی حمید، محققیان ملیحه. اثربخشی شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تکانشگری وخودبازداری بیماران دوقطبی تحت درمان دارویی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1398; 27 (7) :1701-1713
چکیده: (3230 مشاهده)
مقدمه: اختلال دوقطبی با نشانه‌های مزمنی همراه است که توانایی‌های شناختی و کارکردهای اجرایی بیماران را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر تکانشگری و خودبازداری بیماران دوقطبی تحت درمان دارویی بود.
روش بررسی: این پژوهش یک تحقیق نیمه‌آزمایشی بر اساس طرح تجربی مبتنی بر کارآزمایی بالینی با گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. از میان بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مراجعه‌کننده به مرکز بهزیستی بیماران اعصاب و روان نورالمهدی اصفهان، 30 بیمار زن و مرد به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری داده‌های پژوهش در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از پرسشنامه‌های، تکانشگری و خودبازداری استفاده گردید. گروه آزمایش تحت‌آموزش مداخله شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفت و داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته‌های به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در مولفه‌های تکانشگری و خودبازداری بر حسب عضویت گروهی تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به‌نظر می‌رسد کاهش تکانشگری، به‌ویژه در ابعاد شناختی و حرکتی و افزایش خودبازداری در ابعاد فرونشاندن خشم، کنترل تکانه و مراعات دیگران، تحت‌تاثیر شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی می‌باشد. بنابراین توجه به مداخله روانشناسی مبتنی بر ذهن‌آگاهی، علاوه بر درمان‌های دارویی بیماران، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
روش بررسی: این پژوهش یک تحقیق نیمه‌آزمایشی بر اساس طرح تجربی مبتنی بر کارآزمایی بالینی با گروه آزمایش و کنترل همراه با پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. از میان بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی مراجعه‌کننده به مرکز بهزیستی بیماران اعصاب و روان نورالمهدی اصفهان، 30 بیمار زن و مرد به صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به‌منظور گردآوری داده‌های پژوهش در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون، از پرسشنامه‌های، تکانشگری و خودبازداری استفاده گردید. گروه آزمایش تحت‌آموزش مداخله شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی قرار گرفت و داده‌های به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version 16 و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: یافته‌های به‌دست آمده نشان می‌دهد که بین نمرات پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت‌کنندگان در مولفه‌های تکانشگری و خودبازداری بر حسب عضویت گروهی تفاوت معنی‌داری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های این پژوهش به‌نظر می‌رسد کاهش تکانشگری، به‌ویژه در ابعاد شناختی و حرکتی و افزایش خودبازداری در ابعاد فرونشاندن خشم، کنترل تکانه و مراعات دیگران، تحت‌تاثیر شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن‌آگاهی می‌باشد. بنابراین توجه به مداخله روانشناسی مبتنی بر ذهن‌آگاهی، علاوه بر درمان‌های دارویی بیماران، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
