دوره 27، شماره 3 - ( خرداد 1398 )
جلد 27 شماره 3 صفحات 1326-1313 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Samadi M, Mojtahedi Z, Daryanoosh F, Nemati J. The effect of a period of resistance training on the muscle proteasome activity and autophgy flux in mice with cancer induce cachexia. JSSU 2019; 27 (3) :1313-1326
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4706-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4706-fa.html
صمدی مهدی، مجتهدی زهرا، دریانوش فرهاد، نعمتی جواد. اثر شش هفته تمرین مقاومتی بر عملکرد پروتئازوم و روند اتوفاژی عضلانی موش های مبتلا به کاشکسی ناشی از سرطانا ناشی از سرطان. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1398; 27 (3) :1313-1326
چکیده: (3208 مشاهده)
مقدمه: ضعف عضلانی که ناشی از بیماری سرطان باشد کاشکسی نامیده می‌شود. علت ایجاد کاشکسی، تغییر در تجزیه پروتئین می‌باشد و سیستم‌های پروتئازوم-یوبیکوتین و اتوفاژی-لیزوزم مهم‌ترین سیستم‌های تجزیه پروتئین می‌باشند. تمرین مقاومتی، یکی از بهترین محرک‌ها جهت هایپرتروفی می‌باشد. بنابراین هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر یک دوره تمرین مقاومتی بر عملکرد پروتئازوم عضلانی موش‌های مبتلا به کاشکسی ناشی از سرطان بوده است.
روش بررسی: این مطالعه روی 12 سر موش BALB/c (سن 6 هفته) انجام شد و تومور CT-26 به این موش‌ها پیوند زده شد. سپس آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی 6 هفته تمرینات فزاینده مقاومتی انجام دادند و گروه کنترل بدون مداخله‌ای در قفس‌ها نگهداری شدند. عملکرد پروتئازوم به روش سوبسترای فلوروژنیک و پروتئین‌های LC3B و P62 به وسترن بلات ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از t-test مستقل (05/0=p) و توسط نرم‌افزار (7)Prism مورد تجزیه‌‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: در میزان عملکرد پروتئازوم (13/0=p)، LC3BII/LC3BI (63/0=p)، وزن عضله دوقلو (24/0=p) و حجم تومور CT-26 (13/0=p) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به‌گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد اما میزان p62 در گروه تمرین مقاومتی کاهش معنی‌دار داشته است (032/0=p).
نتیجه‌گیری: هرچند روند اتوفاژی توسط تمرین مقاومتی در بخش تخریب محموله بهبود یافت اما احتمالاً حضور تومور مانع از پاسخ عضله اسکلتی نسبت به تمرین مقاومتی شده است و یا این نوع تمرین مقاومتی مداخله مناسبی جهت درمان عضلات کاشکسی شده، نمی‌باشد. جهت درمان کاشکسی از طریق تمرین مقاومتی احتمالاً باید با مداخلات دیگر ترکیب شود و یا از روش‌ها دیگر تمرین مقاومتی بهره جست.
روش بررسی: این مطالعه روی 12 سر موش BALB/c (سن 6 هفته) انجام شد و تومور CT-26 به این موش‌ها پیوند زده شد. سپس آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه تمرینات مقاومتی و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی 6 هفته تمرینات فزاینده مقاومتی انجام دادند و گروه کنترل بدون مداخله‌ای در قفس‌ها نگهداری شدند. عملکرد پروتئازوم به روش سوبسترای فلوروژنیک و پروتئین‌های LC3B و P62 به وسترن بلات ارزیابی شد. داده‌ها با استفاده از t-test مستقل (05/0=p) و توسط نرم‌افزار (7)Prism مورد تجزیه‌‌وتحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: در میزان عملکرد پروتئازوم (13/0=p)، LC3BII/LC3BI (63/0=p)، وزن عضله دوقلو (24/0=p) و حجم تومور CT-26 (13/0=p) در گروه تمرین مقاومتی نسبت به‌گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد اما میزان p62 در گروه تمرین مقاومتی کاهش معنی‌دار داشته است (032/0=p).
نتیجه‌گیری: هرچند روند اتوفاژی توسط تمرین مقاومتی در بخش تخریب محموله بهبود یافت اما احتمالاً حضور تومور مانع از پاسخ عضله اسکلتی نسبت به تمرین مقاومتی شده است و یا این نوع تمرین مقاومتی مداخله مناسبی جهت درمان عضلات کاشکسی شده، نمی‌باشد. جهت درمان کاشکسی از طریق تمرین مقاومتی احتمالاً باید با مداخلات دیگر ترکیب شود و یا از روش‌ها دیگر تمرین مقاومتی بهره جست.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/7/3 | پذیرش: 1397/8/26 | انتشار: 1398/4/24
دریافت: 1397/7/3 | پذیرش: 1397/8/26 | انتشار: 1398/4/24
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
