مقدمه: عوامل متعددی در شکست لقاح پس از تزریق اسپرم داخل سیتوپلاسمی (ICSI) دخیل است که میتوان به فاکتورهای اسپرمی یا تخمکی و یا هر دو اشاره نمود. شکست در فعال شدن تخمک، مهمترین عامل شکست لقاح بعد از ICSI در نظر گرفته شده است. برای غلبه بر این نقص، تکنیک فعالسازی مصنوعی تخمک (AOA) پس ازICSI معرفی شده است. معمولاً یونومایسین و کلرید استرانسیوم بهعنوان کارآییترین عوامل فعالسازی تخمک در کلینیک استفاده میشود. در این مطالعه، برای اولین بار، نتایج کلینیکی یونومایسین و کلرید استرانسیوم در تخمکهای خواهری زوجهایی که قبلاً با شکست لقاح پس از ICSI مواجه بودند، مقایسه شد.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 14 زوج با فاکتور ناباروری مردانه و شکست قبلی در لقاح پس از ICSI، وارد این مطالعه شدند. تخمکهای همسرشان به دو گروه تقسیم شدند. نیمی از تخمکها با یونومایسین و نیمی دیگر با کلریداسترانسیوم تیمار شدند. سپس میزان لقاح پس از ICSI، کیفیت جنین و وضعیت حاملگی در این گروهها با استفاده از نرم افزار SPSS 18 و آزمون های آماری Paired sample t-test و chi-square مقایسه گردید.
نتایج: میزان لقاح درتخمکهایی که با استفاده از کلرید استرانسیوم فعالسازی شده بودند بهطور معنیداری بیشتر از تخمکهای فعالسازی شده با یونومایسین بود (0001/0P<). اگرچه میزان حاملگی در گروه کلرید استرانسیوم بهطور غیرمعنیداری بالاتر از گروه یونومایسین بود (387/0P=)، ولی میزان کیفیت جنین (924/0P=) بین دو گروه مشابه بود.
نتیجهگیری: در افراد با شکست قبلی لقاح پس از ICSI، استفاده از کلریداسترانسیوم جهت فعالسازی مصنوعی تخمک، پیشنهاد میشود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
سایر دریافت: 1397/3/2 | پذیرش: 1397/6/17 | انتشار: 1398/3/13