دوره 26، شماره 12 - ( اسفند 1397 )
جلد 26 شماره 12 صفحات 1086-1075 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Naghibzadeh M, Ranjbar R, Tabandeh M R, Habibi A. Comparing the effect of high intensity interval training and continuous training on BDNF, GDNF and NGF in hippocampus of C57BL/6 male mice. JSSU 2018; 26 (12) :1075-1086
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4487-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4487-fa.html
نقیب زاده مریم، رنجبر روح اله، تابنده محمد رضا، حبیبی عبدالحمید. مقایسه اثر تمرین تناوبی شدید و تداومی بر بیان ژن‌های BDNF، GDNF و NGF در هیپوکامپ موش‌های‌نر نژاد C57BL/6. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1397; 26 (12) :1075-1086
چکیده: (3801 مشاهده)
مقدمه شناسایی عوامل موثر بر افزایش نوروتروفین‌ها در مغز، هدفی مهم برای سلامت و عملکرد مغز است. شواهدی از فواید بالینی فعالیت ورزشی طولانی‌مدت بر عملکرد مغز وجود دارد. با این وجود اثر شدت‌های مختلف تمرینی بر مغز مشخص نیست. از این رو هدف این پژوهش مقایسه اثر دو روش تمرین تناوبی شدید و تداومی بر بیان ژن نوروتروفین‌ها در هیپوکامپ موش C57BL/6 می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی،30 سر موش نر نژاد C57BL/6به‌طور تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی تقسیم شدند. موش‌ها در گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته بر روی تردمیل دویدند. تمرین تناوبی شامل اجرای وهله تمرینی 2 دقیقه‌ای با شدت 90-85 درصد حداکثر سرعت همراه با دوره‌های استراحتی فعال 1 دقیقه‌ای با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت و تمرین تداومی شامل اجرای تمرین با شدت 75-70 درصد حداکثر سرعت بود. میزان بیان ژن‌هایBDNF، GDNF و NGF با استفاده از روش Real time-PCR در هیپوکامپ اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS V 16 و روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه (P<0.05) تحلیل شدند.
نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بیان ژن‌هایBDNF و GDNF در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی افزایش معنی‌داری داشت (p<0.05) و NGF در دو گروه تمرینی افزایش داشت ولی میزان بیان آن در دو گروه با هم تفاوت معنی‌داری نداشت (P >0.05).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تناوبی با بهبود بیشتر بیان ژن نوروتروفین‌ها نسبت به تمرین تداومی در هیپوکامپ تاثیر نوروپروتکتیو بیشتری داشت.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی،30 سر موش نر نژاد C57BL/6به‌طور تصادفی به 3 گروه کنترل، تمرین تناوبی شدید و تمرین تداومی تقسیم شدند. موش‌ها در گروه‌های تمرینی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هفته بر روی تردمیل دویدند. تمرین تناوبی شامل اجرای وهله تمرینی 2 دقیقه‌ای با شدت 90-85 درصد حداکثر سرعت همراه با دوره‌های استراحتی فعال 1 دقیقه‌ای با شدت 60-50 درصد حداکثر سرعت و تمرین تداومی شامل اجرای تمرین با شدت 75-70 درصد حداکثر سرعت بود. میزان بیان ژن‌هایBDNF، GDNF و NGF با استفاده از روش Real time-PCR در هیپوکامپ اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS V 16 و روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه (P<0.05) تحلیل شدند.
نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بیان ژن‌هایBDNF و GDNF در گروه تمرین تناوبی نسبت به تمرین تداومی افزایش معنی‌داری داشت (p<0.05) و NGF در دو گروه تمرینی افزایش داشت ولی میزان بیان آن در دو گروه با هم تفاوت معنی‌داری نداشت (P >0.05).
نتیجه‌گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که تمرین تناوبی با بهبود بیشتر بیان ژن نوروتروفین‌ها نسبت به تمرین تداومی در هیپوکامپ تاثیر نوروپروتکتیو بیشتری داشت.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/12/11 | پذیرش: 1397/2/1 | انتشار: 1398/1/27
دریافت: 1396/12/11 | پذیرش: 1397/2/1 | انتشار: 1398/1/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
