دوره 25، شماره 9 - ( آذر 1396 )
جلد 25 شماره 9 صفحات 758-748 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Gharaat M A, Kashef M, Jameie B, Rajabi H.
Effect of endurance and high intensity interval swimming training on cardiac structure and Hand2 expression of rats
. JSSU 2017; 25 (9) :748-758
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4279-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4279-fa.html
قرائت محمدعلی، کاشف مجید، جامعی بهنام الدین، رجبی حمید. اثر تمرین تداومی و تناوبی در آب بر ژن Hand2 و توده قلب موشهای نر ویستار. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1396; 25 (9) :748-758
چکیده: (5208 مشاهده)
مقدمه: هایپرتروفی فیزیولوژیک قلب در پی فعالیت بدنی با تغییراتی در توده قلب نمایان میگردد. این فعالیتها موجب تغییر در بیان ژنهای درگیر در این هایپرتروفی میشود و Hand2 یکی از این ژنهاست. پژوهش حاضر در پی یافتن اثر فعالیتهای تداومی و تناوبی در آب بر بیان ژن Hand2 و توده قلب موشها انجام گرفت.
روش بررسی: 24 سر موش ویستار نر با وزن 7/15 ± 30/229 گرم در چهار گروه کنترل، شَم، تمرین تداومی و تناوبی به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه تداومی 12 هفته 5 روز در هفته با افزایش مدت شناوری به طور فزاینده به شنا در حوضچه پرداختند. گروه تناوبی نیز 12 هفته و 4 روز در هفته با افزایش وزنه نسبت به وزن بدن و مدت زمان شنا نسبت به زمان استراحت به طور فزاینده به تمرین پرداختند. 24 ساعت پس از آخرین تمرین، وزن قلب و بطن چپ و میزان بیان ژنHand2 اندازهگیری شد. برای ارزیابی دادهها از روش تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد.
نتایج: وزن قلب و بطن چپ در گروههای تمرینی به طور معنیداری بیشتر بود. میزان افزایش بیان ژن Hand2 نسبت به گروه کنترل در گروه شَم 05/1، تداومی 15/6 و تناوبی 76/6 برابر بود که این افزایش در دو گروه تمرین نسبت به گروههای شَم و کنترل معنیدار بود.
نتیجه گیری: در شرایط پژوهش حاضر انجام هر دو نوع تمرین موجب افزایش Hand2، وزن قلب و بطن چپ میشود. با توجه به صرف زمان کمتر در تمرین تناوبی، به نظر میآید این نوع تمرین مقرون به صرفهتر است.
روش بررسی: 24 سر موش ویستار نر با وزن 7/15 ± 30/229 گرم در چهار گروه کنترل، شَم، تمرین تداومی و تناوبی به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه تداومی 12 هفته 5 روز در هفته با افزایش مدت شناوری به طور فزاینده به شنا در حوضچه پرداختند. گروه تناوبی نیز 12 هفته و 4 روز در هفته با افزایش وزنه نسبت به وزن بدن و مدت زمان شنا نسبت به زمان استراحت به طور فزاینده به تمرین پرداختند. 24 ساعت پس از آخرین تمرین، وزن قلب و بطن چپ و میزان بیان ژنHand2 اندازهگیری شد. برای ارزیابی دادهها از روش تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنیداری 05/0 استفاده شد.
نتایج: وزن قلب و بطن چپ در گروههای تمرینی به طور معنیداری بیشتر بود. میزان افزایش بیان ژن Hand2 نسبت به گروه کنترل در گروه شَم 05/1، تداومی 15/6 و تناوبی 76/6 برابر بود که این افزایش در دو گروه تمرین نسبت به گروههای شَم و کنترل معنیدار بود.
نتیجه گیری: در شرایط پژوهش حاضر انجام هر دو نوع تمرین موجب افزایش Hand2، وزن قلب و بطن چپ میشود. با توجه به صرف زمان کمتر در تمرین تناوبی، به نظر میآید این نوع تمرین مقرون به صرفهتر است.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1396/5/15 | پذیرش: 1396/7/22 | انتشار: 1396/10/20
دریافت: 1396/5/15 | پذیرش: 1396/7/22 | انتشار: 1396/10/20
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
