دوره 26، شماره 4 - ( تیر 1397 )
جلد 26 شماره 4 صفحات 293-286 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghian H, Mohseni-badalabadi R, Arzhan S, Abdollahi F, Jalali A, Sahebjam M, et al . Impact of Elective Percutaneous Coronary Intervention on Improvement of Ischemic Mitral Regurgitation. JSSU 2018; 26 (4) :286-293
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4158-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4158-fa.html
صادقیان حکیمه، محسنی بدل ابادی رضا، ارژن ثریا، عبدالهی فهیمه، جلالی آرش، صاحب جمع محمد، و همکاران.. اثر PercutaneousCoronary Intervention Elective بر بهبودی نارسایی ایسکمیک میترال. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1397; 26 (4) :286-293
حکیمه صادقیان 
، رضا محسنی بدل ابادی* ، ثریا ارژن ، فهیمه عبدالهی ، آرش جلالی ، محمد صاحب جمع ، آرزو ظروفیان ، علی حسین ثابت
، رضا محسنی بدل ابادی* ، ثریا ارژن ، فهیمه عبدالهی ، آرش جلالی ، محمد صاحب جمع ، آرزو ظروفیان ، علی حسین ثابت
چکیده: (3180 مشاهده)
مقدمه: نارسایی ایسکمیک میترال (IMR) یکی از پیچیده‌ترین جنبه‌های بیماری ایسکمیک میوکارد هست که اثر مداخله کرونری از راه پوست (PCI) بر بهبودی شدت IMR تاکنون به خوبی بررسی نشده است. بیماران با IMR پیش‌آگهی بدتری در مقایسه با بیماران بدون IMR دارند. هدف پژوهش ما تعیین ارزش Revascularization کامل به وسیله PCI بر بهبودی IMR و مقایسه شاخص‌های اکوکاردیوگرافی بیماران با و بدون بهبودی IMR بعد از این مداخله هست.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، گزارش اکوکاردیوگرافی قبل از PCI و 12 ماه بعد از PCI بیمارانی که از فروردین سال 1391 تا اسفند سال1393، برای آن‌ها Revascularization کامل با Elective PCI انجام‌شده بود و شدت IMR آن‌ها بیشتر یا مساوی با +2 بود استخراج شد و داده های اکوکاردیوگرافی قبل از PCI بیماران IMR بهبود یافته بود با بیماران IMR بهبود نیافته، مقایسه شد داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21و آزمونهای آماری متناسب تجزیه و تحلیل شدند..
نتایج: این مقایسه نشان داد که در 15 بیمار (16%) میزان IMR کاهش‌یافته بود (002/0 P =). هم چنین کسر جهشی بطن چپ (010/0 P =)، دیامتر انتهای دیاستولی بطن چپ (003/0 P =)، دیامتر انتهای سیستولی بطن چپ (001/0 P <)، Wall Motion Score Index(003/0 P =)، مساحت دهلیز چپ (001/0 P <) و فشار سیستولی شریان ریوی (046/0 P =) بین دو گروه با IMR بهبود یافته و بهبود نیافته متفاوت بودند.
نتیجه‌گیری: اگرچه PCI می‌تواند منجر به بهبودی میزان IMR شود، اما بهبودی در میزان IMR در بیشتر بیماران رخ نمی‌دهد. میزان ناهنجاری‌های ساختاری در بطن چپ و دهلیز چپ در دو گروه با IMR بهبود یافته و بهبود نیافته ، متفاوت است.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، گزارش اکوکاردیوگرافی قبل از PCI و 12 ماه بعد از PCI بیمارانی که از فروردین سال 1391 تا اسفند سال1393، برای آن‌ها Revascularization کامل با Elective PCI انجام‌شده بود و شدت IMR آن‌ها بیشتر یا مساوی با +2 بود استخراج شد و داده های اکوکاردیوگرافی قبل از PCI بیماران IMR بهبود یافته بود با بیماران IMR بهبود نیافته، مقایسه شد داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21و آزمونهای آماری متناسب تجزیه و تحلیل شدند..
نتایج: این مقایسه نشان داد که در 15 بیمار (16%) میزان IMR کاهش‌یافته بود (002/0 P =). هم چنین کسر جهشی بطن چپ (010/0 P =)، دیامتر انتهای دیاستولی بطن چپ (003/0 P =)، دیامتر انتهای سیستولی بطن چپ (001/0 P <)، Wall Motion Score Index(003/0 P =)، مساحت دهلیز چپ (001/0 P <) و فشار سیستولی شریان ریوی (046/0 P =) بین دو گروه با IMR بهبود یافته و بهبود نیافته متفاوت بودند.
نتیجه‌گیری: اگرچه PCI می‌تواند منجر به بهبودی میزان IMR شود، اما بهبودی در میزان IMR در بیشتر بیماران رخ نمی‌دهد. میزان ناهنجاری‌های ساختاری در بطن چپ و دهلیز چپ در دو گروه با IMR بهبود یافته و بهبود نیافته ، متفاوت است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
