دوره 25، شماره 1 - ( فروردین 1396 )                   جلد 25 شماره 1 صفحات 10-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghalebi M, Eslami G, Zandi H, Farhang A, Vakili M, Mohammadi N et al . Survey of Antibiotic Resistance and Frequency of blaOXA-23 and blaOXA-24 Oxacillinase in Acinetobacter baumannii Isolated from Tracheal Tube Specimens of Patients Hospitalized in Intensive Care Units in Isfahan city. JSSU 2017; 25 (1) :1-10
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-3988-fa.html
قالبی مصطفی، اسلامی گیلدا، زندی هنگامه، فرهنگ آرمین، وکیلی محمود، محمدی نسیم و همکاران.. بررسی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های اگزاسیلینازی blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدایه‌های اسینتوباکتر بومانی از نمونه‌های تراشه بیماران بستری در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان‌های شهر اصفهان. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1396; 25 (1) :1-10

URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-3988-fa.html


چکیده:   (6818 مشاهده)

مقدمه: اسینتوباکتربومانی، کوکوباسیل گرم منفی غیرتخمیری است که در بخش‌های مراقبت ویژه (ICU) شیوع دارد. جدایه‌های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم در سراسر جهان گزارش شده است. بتالاکتامازهای اگزاسیلینازی در مقاومت این باکتری به کارباپنم‌ها نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های blaOXA-23 و blaOXA-24 در اسینتوباکتربومانی جدا شده از نمونه تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان‌های شهر اصفهان است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 40 جدایه اسینتوباکتربومانی از کشت نمونه‌های تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان‌های شهر اصفهان طی سال 1394 کسب و توسط روش‌های بیوشیمیایی و ژن blaOXA-51 شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت ممانعت کننده رشد (MIC) ایمیپنم به روش Etest بر اساس CLSI2015 تعیین و ژن‌های blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدایه‌های مقاوم به کارباپنم به روش PCR ردیابی شد. داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS(v.16) و آزمون‌های آماری تحلیل شد.

نتایج: کلیه جدایه‌های اسینتوباکتربومانی نسبت به سفتازیدیم، سفتریاکسون، مروپنم و ایمیپنم مقاوم بودند و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به کلیستین (0‌%) و تایگی سایکلین (10‌%) بود. کلیه نمونه‌ها دارای MIC ≥ 32 µg/ml ایمیپنم بودند. ژن‌های blaOXA-23 و blaOXA-24 به ترتیب در 87/5‌% و 25‌% جدایه‌ها ردیابی شد.

نتیجه‌گیری: درمان عفونت اسینتوباکتربومانی توسط کارباپنم‌ها به دلیل مقاومت بالا ناکارآمد است و توصیه می‌شود از آنتی‌بیوتیک‌های تایگی‌سایکلین و در خط آخر درمان جدایه‌های با مقاومت بالا کلیستین استفاده شود. مطالعاتی دیگری در خصوص مکانیسم‌های دیگر مقاومت به کارباپنم‌ها نیز الزامی است.

متن کامل [PDF 699 kb]   (2248 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: میکروبیولوژی
دریافت: 1395/9/15 | پذیرش: 1395/11/3 | انتشار: 1396/3/8

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2024 CC BY-NC 4.0 | SSU_Journals

Designed & Developed by : Yektaweb