ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: یکی از بهترین و مؤثرترین راه‌ها برای جلوگیری از آسیب‌ها و صدمات ناشی از بستری شدن نوزاد نارس، درگیر شدن فعال والدین در مراقبت از نوزاد می‌باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر مراقبت آغوشی مادر و نوزاد بر روی پیامدهای نوزادی در نوزادان نارس در بیمارستان کوثر انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- مقایسه‌ای (مورد-شاهدی) بر روی 400 زن نخست‌زای دارای نوزاد نارس بستری شده در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان در بیمارستان کوثر شهر قزوین در سال 93-1392 انجام شد. نمونه‌گیری به روش آسان بود. نمونه‌ها به دو گروه 200‌تایی دارای مراقبت هم‌آغوشی و گروه غیر مراقبت هم‌آغوشی تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، چک لیست محقق ساخته شامل اطلاعات فردی مادر و پیامدهای نوزادی بود. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کای دو، تی مستقل و مدل لجستیک رگرسیون استفاده شد.

نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که پیامدهای نوزادی مانند وزنگی‌ای نوزاد، تعداد دفعات شیردهی، طول مدت بستری نوزاد، بستری مجدد، نیاز به انکوباتور و اکسیژن کمکی، بروز عفونت بیمارستانی و بروز زردی و افت قند خون در گروه مورد به طور معنی‌داری پایین‌تر بود؛ اما بین بروز خونریزی داخل بطنی و بروز سندرم زجر تنفسی نوزاد در افراد بین دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد. همچنین بین متغیرهای مادری و پیامدهای نوزادی در گروه مورد ارتباط معنی‌داری یافت شد.

نتیجه‌گیری: مراقبت هم‌آغوشی مادر و نوزاد دارای اثرات مثبتی بر روی پیامدهای نوزادی هست؛ بنابراین حمایت و افزایش آگاهی مادران دارای نوزاد نارس در راستای اجرای این نوع مراقبت‌ها می‌تواند از عوارض نوزادی بکاهد. همچنین در کاهش هزینه‌های درمانی مؤثر باشد.