ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: دیابت شیرین نوعی اختلال متابولیک به علت اختلال در ترشح انسولین تخریب سلول‌های بتا، بنا به دلایل خودایمن، نکروز و مقاومت به انسولین است. اخیراً استفاده از سلول‌های بنیادی به عنوان یکی از روش‌های درمانی برای دیابت پیشنهاد شده است. سلول‌های بنیادی بافت چربی علت دسترسی آسان و نیز توان تکثیری بالا و رد ایمونولوژیک کمتر در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند.

روش بررسی: مطالعه از نوع تجربی-مداخله ای است. در این مطالعه سلول‌های بنیادی بافت چربی حاصل از عمل لیپوساکشن خالص‌سازی شده و پس از شمارش توسط لام نئوبار برای شناسایی و اثبات وجود سلول‌های بنیادی توسط فلوسایتومتری بررسی شدند. تعداد 16 عدد رت نژاد ویستار با وزن حدود 250-300 گرم توسط استرپتوزوسین با دوز 60 mg/kg دیابتی شدند و بعد از آن به‌ صورت تصادفی به دو گروه هشت‌تایی تقسیم شدند. گروه دیابتی کنترل تحت تیمار با نرمال سالین قرار گرفتند و گروه تحت درمان، سلول‌های بنیادی جدا شده از بافت چربی به تعداد 1.5×10⁶ را دریافت کردند. برای بررسی بهبود عملکرد در طول 25 روز پس از پیوند سلول‌ها هر روز یکبار قند خون رت‌ها توسط دستگاه گلوکومتر اندازه‌گیری شد.

نتایج: بررسی نتایج حاصل از فلوسایتومتری حاکی از بیان درصد بالای CD29 و CD90 در مورد سلول‌های بنیادی مزانشیمی بافت چربی بود. همچنین بررسی قند خون رت‌های دیابتیک در طی دوره درمان نشان‌دهنده کاهش معنی‌دار(p=0001/0) قند خون در رت‌های گروه دریافت‌کننده سلول‌های بنیادی بافت چربی در مقایسه با گروه کنترل داشت.

نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده بعد از تایید سلول‌های بنیادی جدا شده از بافت چربی با استفاده از آنتی‌ژن‌های سطح سلولی و تزریق آن به رت‌های دیابتی به طور معنی‌داری قند خون را کاهش داد.