ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: بیماران مبتلا به مرحله پایانی نارسایی کلیه با تغییرات دهانی متعددی نظیر بوی بد دهان، هیپوپلازی مینا، افزایش جرم و بیماری‌های پریودنتال مواجه هستند که می‌تواند سلامت آنها را به مخاطره بیندازد و دیالیز منجر به تغییر در برخی از این عوارض می‌گردد. این مطالعه با هدف مقایسه شاخص سلامت دندانی در بیماران تحت درمان دیالیز کلیه با افراد سالم انجام گرفت.

روش‌ بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، 134 بیمار همودیالیزی و سالم بررسی شدند. نمونه‌های دو گروه از نظر سن، جنسیت و تحصیلات همسان بودند. داده‌های مورد‌نیاز با استفاده از فرم اطلاعات دموگرافیگ و شاخص سلامت دندانی(DMFS که مجموع سطوح پوسیده، پر‌شده و از دست رفته است) جمع‌آوری شد. تحلیل آماری با از آزمون‌های من‌ویتنی، کروسکاوالیس و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد.

نتایج: میانگین DMFS در بیماران دیالیزی 95/42±28/90 و در گروه کنترل 35/42±12/96 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار نبود. افراد دارای تحصیلات بیشتر، DMFS پایین‌‌تری داشتند. در بیماران دیالیزی، با افزایش سن، DMFS افزایش پیدا کرد. مدت زمان دیالیز و تعداد دفعات دیالیز در ماه با هیچکدام از شاخص‌های سلامت دندانی ارتباطی نداشت.

نتیجه‌گیری: بر اساس مطالعه ما، سلامت دندانی بیماران دارای نارسایی انتهایی کلیه تحت درمان با همودیالیز در مقایسه با افراد سالم تفاوتی نداشت، گر چه سلامت دندانی ضعیف با افزایش سن و تحصیلات پایین بیماران دیالیزی مرتبط بود.