دوره 23، شماره 2 - ( اردیبهشت 1394 )
جلد 23 شماره 2 صفحات 1914-1905 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Bahrololoomi Z, Fotuhi F, Shaker A. In Vitro Evaluation of Er: YAG Laser Conditioning Effect on Fissure Sealant Microleakage. JSSU 2015; 23 (2) :1905-1914
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-2857-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-2857-fa.html
بحرالعلومی زهرا، فتوحی فائزه، شاکر اکرم. بررسی آزمایشگاهی اثر کاندیشنینگ لیزرEr:YAG بر روی ریزنشت فیشور سیلانت. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1394; 23 (2) :1905-1914
چکیده: (5161 مشاهده)
مقدمه: فیشور سیلانت، مؤثرترین راه برای پیشگیری از پوسیدگی‌های سطح اکلوزال دندان‌های خلفی است. در سال‌های اخیر استفاده از لیزر جهت آماده‌سازی مینا قبل از فیشور سیلانت، مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی میزان ریزنشت در حد فاصل دندان و سیلانت به 4 روش آماده‌سازی مختلف می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 60 دندان مولر سوم سالم تازه کشیده شده، انتخاب و به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند، در سطوح اکلوزال تمام دندان‌ها فیشور سیلانت( (Clinproبا یکی از 4 روش زیر قرار داده شد:
گروه 1: اچ با اسیدفسفریک+باندینگ توتال اچ، گروه2: لیزر+باندینگ سلف اچ، گروه3: لیزر+باندینگ توتال اچ، گروه4: لیزر+اچ با اسید فسفریک+باندینگ توتال اچ. لیزر مورد استفاده، Er:YAG با انرژی 120 میلی ژول و Pulse duration 500-250 میکرو ثانیه و فرکانس 4 هرتز بود. نمونه‌ها تحت 500 سیکل حرارتی واقع شده و به مدت 24 ساعت در محلول متیلن بلو 1% قرار گرفتند، سپس کلیه نمونه‌ها در جهت باکو لینگوالی برش داده شده و میزان نفوذ رنگ درجه بندی گردید. از آزمون Kruskal Wallis و Mann-Whitney جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها استفاده شد.
نتایج: تفاوت معنی‌داری از نظر آماری بین 4 گروه مختلف به جز گروه 1 و 4 مشاهده شد(03/0p=). نتایج نشان داد که گروه 3 بیشترین و گروه 4 کمترین میزان ریزنشت را داشتند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که بهترین و ساده‌ترین روش سیلانت تراپی، روش اسیداچینگ معمولی می‌باشد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
