Zeinali, Reza-Nejad, Marandi, Khayam-Bashi. Study of the Effectiveness of Vibration in Reduction of Delayed Onset Muscle Soreness Resulting after Therapeutic Exercise. JSSU 2009; 17 (3) :184-192
URL:
http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1749-fa.html
زینلی سجاد، رضانژاد صابر، مرندی سید محمد، خیام باشی خلیل. بررسی تأثیر ارتعاش جهت کاهش درد عضلانی تأخیری قبل از تمرین درمانی. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1388; 17 (3) :184-192
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1749-fa.html
چکیده: (11765 مشاهده)
مقدمه: کوفتگی عضلانی تأخیری نوعی آسیب عضـلانی شـایع است که حین تمرین درمـانی با انـقباضات اسنـتریـک ایجاد میشود. این مورد میتواند با ایجاد درد سبب افت انگیزه و قطع تمرینات بیمار گردد. هدف از مطالعه حاضر تعیین تأثیر ارتعاش (Vibration) بر کوفتگی عضلانی تأخیری بود. فرض ما بر این بود که تمرین ارتعاش، کوفتگی عضلانی تأخیری را کاهش خواهد داد.
روش بررسی: 30 مرد ورزشکار در دامنه سنی 26-18 سال در مطالعه شرکت کردند. ورزشکاران، حداقل سه سال سابقه فعالیت مستمر ورزشی داشتند. نمونهها به طور تصادفی در دو گروه ارتعاش VT(15=n) و گروه بدون ارتعاش Non-VT(15=n) قرار گرفتند. اندازهگیریها شامل زاویه فلکشن زانو(FANG)، آستانه درد فشاری(PPT)، درد عضلانی(SOR) از عضله چهارسر رانی راست و بیشینه نیروی ایزومتریک(MIF) از هر دو چهارسرها، باهم، بود. ارتعاش با فرکانس HZ50 به مدت یک دقیقه روی عضله چهارسررانی راست و چپ گروه VT اعمال شد. سپس هر دو گروه به تمرین اسنتریک پرداختند. تمامی عوامل 24 ساعت پس از تمرین دوباره اندازهگیری شد.
نتایج: تمامی نمونهها کاهش در MIF، PPT، FANGT و افزایش در SOR را در 24 ساعت پس از تمرین نشان دادند. اما یک تفاوت معنیدار آماری بین گروه VT و Non-VT در تمامی عوامل وجود داشت، MIF](000/0= P)، PT(001/0= P)، FANG (02/0= P) و VAS(003/0=P)[، که نشان دهنده تغییر کمتر عوامل اندازهگیری شده ،قبل و بعد از مداخله در گروه ارتعاش میباشد.
نتیجهگیری: تمرین درمانی همراه با انقباضات اسنتریک به طور قابل ملاحظهای سبب کوفتگی عضلانی تأخیری میشود، اما کاربرد
ارتعاش قبل از تمرین دارای یک اثر کاهنده مفید، در میزان کوفتگی عضلانی تأخیری میباشد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1390/9/26 | انتشار: 1388/4/24