ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقدمه: کاهش سرعت رشد و تکوین در جنین‌ها و ماندن آنها در یک مرحله از تکوین مانند توقف در مرحله دو سلولی از دلایل ناباروری در بعضی زوج‌های مراجعه کننده به مراکز باروری و ناباروری است. هدف این مطالعه بررسی میزان تأثیر استرونشیوم بر میزان رشد و تکوین جنین‌های دو سلولی متوقف شده موش نژاد سوری بود. روش بررسی: موش‌های ماده پس از تحریک تخمک‌ گذاری با موش نر هم‌قفس و موش‌های پلاک مثبت 48 ساعت پس از تزریق HCG به روش جابجایی مهره‌های گردنی کشته و جنین‌های دو سلولی آنها در محیط کشت جمع‌آوری و تعدادی از آنها (گروه 1 یا شاهد) به منظور کشت در محیط M16 به انکوباتور منتقل شدند. جنین‌های گروه 2 و 3 به منظور القاء توقف به مدت 24 ساعت در معرض دمای c°4 قرار گرفته و گروه 2 بعد از خروج از دمای فوق به انکوباتور منتقل شد، در حالی‌که گروه 3 ابتدا به مدت 5 دقیقه در معرض استرونشیوم mM 10 قرار گرفت و سپس به انکوباتور منتقل شد. نتایج: آنالیز نتایج با استفاده از واریانس یکطرفه نشان داد قرار گرفتن جنین‌ها در معرض دمای C°4 درجه سانتیگراد به‌طور معنی‌داری باعث افزایش میزان جنین‌های د‍ژنره و اختلاف معنی‌دار(006/0P=) بین گروه‌ها شد. کاهش میزان تکوین در گروه دو(47/33%) نسبت به گروه یک(7/77%) و کاهش میزان تسهیم(2/45%) در مقایسه با گروه یک(9/90%)، از نتایج این تحقیق بود. به‌ طوری که با کاربرد استرونشیوم در گروه سه میزان تسهیم دارای اختلاف معنی‌داری با گروه دو نبود ولی میزان تکوین تا 61% افزایش یافت(00/0P=). نتیجه‌گیری: میزان تکوین جنین‌های دو سلولی متوقف شده موش با تأثیر استرونشیوم بطور معناداری نسبت به گروه شاهد افزایش می‌یابد.

واژه‌های کلیدی: استرونشیوم، جنین دوسلولی، موش، ناباروری، جنین

متن کامل [PDF 257 kb]   (2655 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---