دوره 19، شماره 3 - ( مرداد و شهریور 1390 )
جلد 19 شماره 3 صفحات 312-302 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zare Mehrjardi Y, Hoboubati M, Safaee Nik F. Improvement of Waiting Time for Patients Referring to Emergency Room Using Discrete Event Simulation. JSSU 2011; 19 (3) :302-312
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1568-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-1568-fa.html
زارع مهرجردی یحیی، حبوباتی مجید، صفایی نیک فرید. بهبود زمان انتظار بیماران مراجعه کننده به اورژانس با استفاده از شبیه‌سازی گسسته پیشامد. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1390; 19 (3) :302-312
چکیده: (11461 مشاهده)
مقدمه: بسیاری از پروژه‌های شبیه‌سازی در بیمارستان‌ها و ابتدا در بخش‌های اورژانس با هدف افزایش بهره وری، اجرا شدند. اولین مسأله در زمینه کیفیت خدمات و حقوق بیمار«زمان انتظار» است. هدف این مطالعه کاهش زمان انتظار بیماران، زمان‌سنجی خدمات یک مرکز اورژانس، مدل‌سازی و بهبود آن با استفاده از شبیه‌سازی گسسته پیشامد است.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی است که به صورت مقطعی بر روی 150 بیمار مراجعه کننده به اورژانس یک بیمارستان دولتی انجام گرفته و اطلاعات از طریق مشاهده و به صورت پرسشنامه تکمیل گردیده است. مدل شبیه‌سازی با استفاده از نرم افزار Arena طراحی شده است.
نتایج: نتایج نشان داد بیشترین زمان انتظار، فاصله زمانی درخواست آزمایش تا دریافت نتیجه آن توسط پزشک و نیز زمان لازم برای معاینه و مشاوره است. با اجرای شبیه‌سازی و آزمایش پنج سناریوی مختلف، سناریوی شماره 5 با توجه به اضافه کردن فقط 3 پرسنل اضافی و کاهش زمان‌های انتظار لازم از نظر اقتصادی دارای جذابیت بیشتری می‌باشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج پژوهش برای کاهش زمان انتظار بیماران، اجرای فرآیند تریاژ بیماران در بخش فوریت‌ها و استفاده از متخصص طب اورژانس برای تشخیص پزشکی و سفارش اقدامات تشخیصی در مراحل اولیه فرآیند و نیز یک کارشناس آزمایشگاه مخصوص بیماران اورژانسی جهت تسریع روند دریافت نتیجه آزمایش، توصیه می‌شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
