مقدمه: بیماران دیابتی با عوامل تنش‌زای متعدد جسمی و روانی مواجه هستند که کیفیت زندگی آنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. مشکل عمده این بیماران که موجب پیچیده‌تر شدن شرایط کیفی زندگی آنها شده، روش‌های مقابله‌ای و سازگاری آنها با این بیماری است. از این‌رو پژوهش حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی و انواع روش‌های مقابله‌ای بیماران دیابتی و مقایسه آن با افراد غیردیابتی صورت گرفت. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه علّی ـ مقایسه‌ای بود که روی بیماران مبتلا به دیابت مراجعه‌کننده به مرکز آموزش دیابت سینا در شهر تبریز در سال 1390 صورت گرفت. 60 بیمار با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شده و با افراد غیردیابتی مقایسه شدند. اطلاعات از طریق پرسشنامه راهبردهای مقابله‌ای لازاروس و فولکمن (1985) و فرم کوتاه پرسشنامه کیفیت زندگی (SF-36) جمع‌آوری گردید. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) انجام شد. نتایج: نمره افراد غیردیابتی در کیفیت زندگی و ابعاد آن نسبت به افراد دیابتی در سطح بالاتری قرار داشت (001/0p<). همچنین، افراد غیردیابتی بیشتر به روش مقابله‌ای مسئله‌مدار (001/0p<) و افراد دیابتی بیشتر به روش مقابله‌ای هیجان مدار و اجتنابی (05/0< p) روی آوردند. در این مطالعه بین زنان و مردان از لحاظ ابعاد مختلف کیفیت زندگی و روش‌های مقابله‌ای تفاوت معنی‌داری وجود داشت. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، کیفیت زندگی افراد تحت تأثیر شیوه مقابله فرد با مسائل قرار می‌گیرد. روش هیجان مدار در کاهش کیفیت زندگی و روش مسئله مدار در افزایش آن نقش دارد. بنابراین لازم است جهت ارتقاء کیفیت زندگی این بیماران، مداخلاتی جهت آموزش روش‌های مسئله مدار صورت گیرد.

واژه‌های کلیدی: روش‌های مقابله‌ای، کیفیت زندگی، بیماران دیابتی

متن کامل [PDF 269 kb]   (5745 دریافت)