دوره 31، شماره 11 - ( بهمن 1402 )
جلد 31 شماره 11 صفحات 7224-7215 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Doroudgar F, Pirhadi M, Bakrani Z, Torabi F. Relationship between Mother-Fetus Attachment and Parenting Stress. JSSU 2024; 31 (11) :7215-7224
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6100-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-6100-fa.html
درودگر فریبا، پیرهادی معصومه، بکرانی زهرا، ترابی فاطمه. ارتباط دلبستگی مادر و جنین با استرس والد شدن. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1402; 31 (11) :7215-7224
چکیده: (216 مشاهده)
مقدمه: دلبستگی پیوند عاطفی پایدار بین مادر و جنین است که پدیده‌ای منحصر به فرد میباشد. هدف از این پژوهش، تعیین ارتباط دلبستگی مادر و جنین با استرس والد شدن است.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 250 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت دانشگاه علوم پزشکی بروجن، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های دموگرافیک باروری، پرسش‌نامه استاندارد کرانلی و پرسش‌نامه استاندارد استرس والدی، جمعآوری و با استفاده از آمار توصیفی، محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون t مستقل، رگرسیون چند متغیره و آزمون تحلیل واریانس مورد تجزیه قرار گرفتند.
نتایج: بین نمره کل استرس والدی با نمره کل دلبستگی مادر و جنین و ابعاد آن رابطه معکوس معنادار وجود دارد (0/001P<). رگرسیون چند متغیره نشان داد دو بعد از خود گذشتگی و تمایز مادر و جنین بیشترین ابعاد پیش‌بینی کننده استرس والدی بودند. هم‌چنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که نمره کل استرس والدی با متغیرهای دموگرافیک و باروری ارتباط معنادار ندارد (0/05P>). هم‌چنین نمره کل دلبستگی مادر به جنین نیز با متغیرهای دموگرافیک و باروری ارتباط معناداری نداشته (0/05P>) و تنها با تعداد بارداری رابطه معکوس دارد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش دلبستگی و کاهش استرس والدی می‌توان شاهد مسئولیت‌پذیری والدی بیشتر در قبال شیرخوار باشیم، بدین صورت می‌توان انتظار داشت با حمایت‌های عاطفی، مراقبتی و بهداشتی بهتری همراه باشیم.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 250 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت دانشگاه علوم پزشکی بروجن، مورد مطالعه قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌های دموگرافیک باروری، پرسش‌نامه استاندارد کرانلی و پرسش‌نامه استاندارد استرس والدی، جمعآوری و با استفاده از آمار توصیفی، محاسبه ضریب همبستگی پیرسون و ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون t مستقل، رگرسیون چند متغیره و آزمون تحلیل واریانس مورد تجزیه قرار گرفتند.
نتایج: بین نمره کل استرس والدی با نمره کل دلبستگی مادر و جنین و ابعاد آن رابطه معکوس معنادار وجود دارد (0/001P<). رگرسیون چند متغیره نشان داد دو بعد از خود گذشتگی و تمایز مادر و جنین بیشترین ابعاد پیش‌بینی کننده استرس والدی بودند. هم‌چنین ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که نمره کل استرس والدی با متغیرهای دموگرافیک و باروری ارتباط معنادار ندارد (0/05P>). هم‌چنین نمره کل دلبستگی مادر به جنین نیز با متغیرهای دموگرافیک و باروری ارتباط معناداری نداشته (0/05P>) و تنها با تعداد بارداری رابطه معکوس دارد (0/05P<).
نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که با افزایش دلبستگی و کاهش استرس والدی می‌توان شاهد مسئولیت‌پذیری والدی بیشتر در قبال شیرخوار باشیم، بدین صورت می‌توان انتظار داشت با حمایت‌های عاطفی، مراقبتی و بهداشتی بهتری همراه باشیم.
واژه‌های کلیدی: استرس والدگری، استرس والدینی، استرس فرزند پروری، پرسش‌نامه کرانلی، دلبستگی مادر و جنین
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
