دوره 27، شماره 4 - ( تیر 1398 )
جلد 27 شماره 4 صفحات 1466-1453 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Behboodi Z, Siahkohian M, Barghamadi M. The Effect of Quadriceps Kinesio Taping on the Anaerobic Muscle Power and Anaerobic Threshold of ََActive Male Students. JSSU 2019; 27 (4) :1453-1466
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4712-fa.html
URL: http://jssu.ssu.ac.ir/article-1-4712-fa.html
بهبودی زهره، سیاهکوهیان معرفت، برغمدی محسن. بررسی تأثیر کنزیوتیپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بی‌هوازی دانشجویان پسر فعال. مجله علمي پژوهشي دانشگاه علوم پزشكي شهید صدوقی يزد. 1398; 27 (4) :1453-1466
چکیده: (2856 مشاهده)
مقدمه: هدف از این پژوهش بررسی تأثیر کنزیوتیپ عضله چهارسر ران بر توان و آستانه بی‌هوازی دانشجویان پسر ورزشکار فعال برای تجزیه و تحلیل ارزش عملکردی کنزیوتیپ بر ظرفیت اجرای ورزشکاران بود.
روش بررسی: در این پژوهش 28 نفر از دانشجویان پسر فعال که به مدت شش ماه فعالیت بدنی منظم داشتند، با میانگین سنی 2/2±02/22 سال، میانگین قد 93/6±176 سانتی‌متر، میانگین وزن 00/1±23/69 و میانگین شاخص توده بدنی 96/2±31/22 کیلوگرم برمتر‌مربع که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه تیپینگ (13نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری توان بی‌هوازی آزمودنی‌ها از آزمون چرخ کارسنج وینگیت و آستانه بی‌هوازی با استفاده از آزمون استاندارد کانکانی بر روی نوارگردان با فاصله زمانی هفت روز مورد سنجش قرار گرفت. سپس گروه تیپینگ عضلات چهارسر رانیشان (عضله راست رانی، پهن خارجی و پهن داخلی) با تیپ پنج سانتی‌متری ساخت ژاپن تیپ‌بندی شد. هفت روز بعد از تیپ مجدداً توان بی‌هوازی و هفت روز بعد از آن، آستانه بی‌هوازی ارزیابی شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. از آزمون-t زوجی برای تعیین اختلاف میانگین درون گروهی و از آزمون-t مستقل برای اختلاف میانگین بین گروهی استفاده شد (05/0≥P).
نتایج: پژوهش نشان داد که زمان کل طی شده، مسافت کل طی شده، حداکثر سرعت تردمیل، اولین نقطه چرخش لاکتات (LTP1)، ظرفیت بی‌هوازی، حداکثر توان و ظرفیت بی‌هوازی نسبی در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه تیپینگ اختلاف معنی‌داری دارند (05/0≥P). در گروه کنترل هیچ اختلاف معنی‌داری در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد استفاده از کنزیوتیپ باعث ارتقای عملکرد، توان و آستانه بی‌هوازی ورزشکاران می‌شود، ورزشکاران و مربیان میتوانند از نوار کنزیوتیپ برای بالا بردن عملکرد، توان و آستانه بی‌هوازی استفاده کنند.
روش بررسی: در این پژوهش 28 نفر از دانشجویان پسر فعال که به مدت شش ماه فعالیت بدنی منظم داشتند، با میانگین سنی 2/2±02/22 سال، میانگین قد 93/6±176 سانتی‌متر، میانگین وزن 00/1±23/69 و میانگین شاخص توده بدنی 96/2±31/22 کیلوگرم برمتر‌مربع که به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و بهطور تصادفی در دو گروه تیپینگ (13نفر) و کنترل (15نفر) قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری توان بی‌هوازی آزمودنی‌ها از آزمون چرخ کارسنج وینگیت و آستانه بی‌هوازی با استفاده از آزمون استاندارد کانکانی بر روی نوارگردان با فاصله زمانی هفت روز مورد سنجش قرار گرفت. سپس گروه تیپینگ عضلات چهارسر رانیشان (عضله راست رانی، پهن خارجی و پهن داخلی) با تیپ پنج سانتی‌متری ساخت ژاپن تیپ‌بندی شد. هفت روز بعد از تیپ مجدداً توان بی‌هوازی و هفت روز بعد از آن، آستانه بی‌هوازی ارزیابی شد. برای بررسی نرمال بودن توزیع دادهها از آزمون شاپیرو-ویلک استفاده شد. از آزمون-t زوجی برای تعیین اختلاف میانگین درون گروهی و از آزمون-t مستقل برای اختلاف میانگین بین گروهی استفاده شد (05/0≥P).
نتایج: پژوهش نشان داد که زمان کل طی شده، مسافت کل طی شده، حداکثر سرعت تردمیل، اولین نقطه چرخش لاکتات (LTP1)، ظرفیت بی‌هوازی، حداکثر توان و ظرفیت بی‌هوازی نسبی در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون در گروه تیپینگ اختلاف معنی‌داری دارند (05/0≥P). در گروه کنترل هیچ اختلاف معنی‌داری در مرحله پیش‌آزمون و پس‌آزمون مشاهده نشد (05/0<P).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد استفاده از کنزیوتیپ باعث ارتقای عملکرد، توان و آستانه بی‌هوازی ورزشکاران می‌شود، ورزشکاران و مربیان میتوانند از نوار کنزیوتیپ برای بالا بردن عملکرد، توان و آستانه بی‌هوازی استفاده کنند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی ورزش
دریافت: 1397/7/7 | پذیرش: 1397/10/8 | انتشار: 1398/5/28
دریافت: 1397/7/7 | پذیرش: 1397/10/8 | انتشار: 1398/5/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
