ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: صرع یکی از شایع‌ترین اختلالات سیستم عصبی مرکزی است. بیماران مبتلا به صرع طیف وسیعی از اختلالات نوروپسیکولوژیکی را تجربه می‌کنند، از جمله این اختلالات می‌توان به نقص در حافظه، توجه و پردازش اطلاعات اشاره کرد. با توجه به اثر ضد تشنجی کاربامازپین و اثر آن بر تخریب یادگیری و حافظه، در این تحقیق اثر کاربامازپین بر یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش‌های صحرایی نر مدل تشنجی مورد بررسی قرار گرفت.

روش بررسی: این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار با وزن متوسط 20±220 گرم انجام شد. حیوانات به‌طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. تشنج در این تحقیق به وسیله تزریق پنتیلن تترازول (60 میلی‌گرم بر کیلوگرم داخل صفاقی) القاء شد. بعد از القای تشنج یادگیری و حافظه موش‌ها در دستگاه شاتل باکس ارزیابی شد. زمان تأخیر ورود به اتاق تاریک به عنوان شاخص یادگیری و حافظه مورد ارزیابی قرار گرفت. داده‌ها با آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون توکی به کمک نرم‌افزار SSPS تحلیل شد.

نتایج: تشنج القا شده با پنتیلن تترازول در گروه اکتساب به شکل معنی‌داری زمان تأخیر در ورود به اتاق تاریک کاهش داد (01/0p<). کاربامازپین به شکل معنی‌داری سبب کاهش این زمان در موش‌های سالم و کیندله شده با PTZ گردید (01/0,p< 05/0p<).

نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز کاربامازپین سبب افزایش میزان اختلال یادگیری و حافظه در رت‌های تشنجی شده با پنتیلن تترازول می‌گردد.