دکتر محمدعلی قرائت، دکتر مجید کاشف، دکتر بهنام الدین جامعی، دکتر حمید رجبی،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: فعالیت بدنی با برخی آنزیمها همچون فسفاتیدیل اینوزیتول-۳-کیناز (PI۳K) تغییراتی در توده و عملکرد قلب ایجاد می کند. در این تحقیق توسعه ای تجربی به مقایسه اثر فعالیت های تداومی و تناوبی در آب بر PI۳K و ساختار و عملکرد عضله قلب رتها پرداختیم.
روش بررسی: ۲۴ سر رت ویستار نر بالغ با وزن ۱۱/۴ ± ۲۲۱/۶۰ گرم در چهار گروه کنترل، شَم، تمرین تداومی و تمرین تناوبی به طور تصادفی قرار گرفتند. گروه تداومی برای ۱۲ هفته ۵ روز در هفته به شنا در حوضچه پرداختند. گروه تناوبی نیز ۱۲ هفته و ۴ روز در هفته به تمرین پرداختند. ۲۴ ساعت پس از آخرین تمرین، اکوکاردیوگرافی انجام شد و ۴۸ ساعت بعد، وزن قلب و بطن چپ اندازه گیری و پلاسما برای اندازه گیری PI۳K به روش الایزا برداشت شد. ارزیابی داده ها بروش تحلیل واریانس یک سویه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری ۰۵/۰ درنرم افزار SPSS۱۶ انجام شد.
نتایج: وزن قلب (۰۳/۰P= ) و بطن چپ (۰۱/۰P= )، حجم ضربه ای (۰۱/۰P= )، حجم پایان دیاستولی بطن چپ (۰۴/۰ P= ) و کسر تزریقی (۰۲/۰P= ) در گروه های تمرینی به طور معناداری بیشتر از کنترل بود. هم چنین میزان غلظت PI۳K در گروه تداومی (۵۸/۶ نانوگرم بر میلی لیتر) و تناوبی (۶۷/۶) نسبت به کنترل (۰۷/۴) افزایش معناداری داشت (۰۱/۰>P).
نتیجه‌گیری:، هر دو نوع تمرین PI۳K را افزایش داده و هایپرتروفی فیزیولوژیک در پی دارد. با توجه به صرف زمان کمتر در تمرین تناوبی (حدود ۹%)، به نظر می آید انجام این نوع تمرین مقرون به صرفه است
